September 2010

8 September  Vila Moura – Faro  Ilha Da Culatra. 15 mijl.

Na een paar dagen relaxen in Vilamoura vertekken we met een licht windje richting Faro. Bij de ingang van deze delta hebben we rekening gehouden dat we met het keren van het tij met opkomend water deze nauwe ingang passeren. Het kan hier geweldig spoken met wind tegen tij maar vandaag geeft dit geen enkel probleem  Na het invaren van het Canal de Faro gaan we direkt stuurboord uit en ankeren achter  het mooie lage zandeiland Ilha Da Culatra, voor het kleine dorpje Arraiais. Op deze ankerplaats liggen wel 30 boten met vlaggen van de hele wereld. Met de bijboot varen we naar de wal en vinden daar een superklein arm dorpje in het spier witte zand zonder straten. Met loopt over tegels en beton paatjes en verder is het overal zand. Een paar keer per dag komt er een kleine ferry aan van het vaste land en aan de oceaan kant vinden wij een kilometers prachtig strand waar een enkele toerist aanwezig is. We ontmoeten  Simon en Nel van de Searose en drinken gezellig koffie in de plaatselijke kroeg. Aan een binnenbaai liggen een aantal schepen die tegen het strand aangetrokken zijn en waar zeilers hier hun stek gevonden hebben. Op de foto’s zie je dit zeilersdorpje en ik maak een praatje met een oudere zeiler die hier al 20 jaar ligt en die een prachtig gedoetje rond zijn boot heeft gebouwd. Ik mag foto’s van hem en zijn stekje maken, super mooi maar ook heel apart. ( geen water, stroom en eenzaam ?) De ankerplaats is prachtig en we blijven heerlijk twee dagen genieten.

10 September Faro /Culatra – Vila Real do Antonio (grens rivier Port.Spanje)  30 mijl.

We spoelen met afgaand tij de delta weer uit en op zee worden we weer  gek  gemaakt door alle vissersboeitjes die soms alleen maar bestaan uit een plastic fles aan een lijn. Tot overmaat van ramp liggen er ook op onze route enorme tonijnnetten die wel enige mijlen lang kunnen zijn. Gelukkig worden die wel goed aangegeven door gele tonnen. We zeilen de grens rivier, Rio Guadiana, op en ook hier stroomt het enorm hard. In de ingang van de haven en in de marina van Vila Real de Santo Antonio stroomt het even hard als op de rivier en het afmeren gaat maar net goed. We liggen aan de Portugese zijde van de rivier en bezoeken Spanje met aan de overkant gelegen dorpje Ayamonte met een kleine ferry. Een tsunami  als gevolg van een aardbeving, heeft in 1755 Vila Real weggespoeld en is in een  mooie lokale architektonische stijl weer opgebouwd. Hier ontmoeten we weer  een NL vertrekker Flying Arrow die gaat overwinteren in de Middellandse Zee. We strollen door het stadje met zijn rechte straten en een groot wandelgebied en doen wat boodschappen. Natuurlijk ontbreekt een regelmatige pauze, terrasje en kopje koffie niet aan de dagindeling. We liggen aan de buitensteiger en hebben een prachtig uitzicht over de rivier en de Spaanse overkant.

12 September  Vila Real – Mazagon  27 mijl.

Weer zo’n lekker kort stukje zeilen langs deze mooie Spaanse kust en we komen ‘s middags aan bij de lange uitstekende pier en ingang van rivier Ria de Huelva,  die langs de stad Huelva  stroomt. Vlak na de ingang vinden we aan stuurboord de nieuwe marina Mazagon waar we omstreeks 16.00 uur afmeren. Opvallend weinig buitenlandse jachten in de haven zo ook valt het ons op dat op zee bijna geen ander jachten te zien zijn. Zo ook vandaag zeilen we alleen langs deze kust. Wel zo af en toe een vissersbootje maar dat is het dan. We klussen wat, we lezen wat en wandelen in de omgeving. Heerlijke avond met kleurige ondergaande zon. Opvallend dat het erg snel van schemer naar nacht overgaat. Dit gaan we later in Marokko ook merken. Binnen een uur van licht naar donker.

13 September Mazagon – Chipiona  25 mijl.

Weinig wind, rustige zee en we zeilen in een paar uur naar deze tussenstop aan de rivier Rio Guadalquivir. Aan de kust zien we zandduinen en een betrekkelijk lage kust. Ook weer slalommen we tussen de vele vissersboeitjes en is het constant opletten geblazen. De Marina van Chipiona is de eerste van een reeks marina’s gebouwd door de Empresa Publica de Puertos de Andalucia en was voordien een kleine vissershaven. Opening in 1992 en ligt aan de monding van de rivier Guadalquivir  waar je als je deze rivier opvaart na 55 mijl uitkomt bij Sevilla. Wij lopen naar het leuke dorpje en lopen door de nauwe straatjes. Aan de boulevard ligt op de punt, Pnt del Perro een enorme vuurtoren van wel 68 meter hoog met een bereik van 25 mijl die deze kust en belangrijke aanlooproute van Gibraltar bewaakt.

14 September Chipiona – Rota 15 mijl.

Via medezeilers hadden wij gehoord dat het aan de overzijde van de baai van Cadiz een uitstekende marina is en dat je vanuit deze marina van Rota met een pontje gemakkelijk naar de stad Cadiz kan varen. Na enkel uren zeilen meren we af in inderdaad een gezellige marina met een erg leuk dorpje er tegenaan gebouwd. Er liggen toevallig twee Nederlandse schepen aan onze steiger, we maken al snel contact en leren van hun verhalen over de Middellandse Zee landen waar onze buren met een HalbergRassie 48  lang rond gevaren hebben. We liggen dus aan de historische bahia de Cadiz waar bij de Cabo Travalgar, een van de belangrijkse zeegevechten in de geschiedenis heeft plaatsgevonden.

Napoleon had de ambitie om Engeland te veroveren en zijn vloot was daardoor heel belangrijk, hij had deze nodig om in het Engelse kanaal zijn overstekend leger te beschermen. Admiraal Nelson viel deze vloot regelmatig aan en organiseerde diverse blokkades om dit te voorkomen. In Oktober 1805 lag de gecombineerde vloot van Frankrijk, Admiraal Villeneuve en de een aantal Spaanse schepen, Admiraal Gravina, geankerd onder de dekking van de forten van Cadiz. Op 20 Okober zeilt deze vloot met weinig wind in kiellinie naar het zuidoosten niet wetende dat een Engelse fregat, HMS Sirius, als spionschip dit in de gaten had en dit onmiddellijk door gaf aan Nelson. Nelson briefde zijn kapiteins en besloot over te gaan tot een ongebruikelijke aanval. In de morgen van de 21 ste wilde Villeneuve zijn vloot laten terugkeren noordwaards riching Cadiz en  op dat moment hees Nelson zijn beroemde signaalvlaggen met de boodschap “Engeland verwacht van iedere man om zijn plicht te doen“ en om 12.15 uur  zijn finale boodschap “Benader de vijand zo dicht mogelijk”.  Nelsons 27 schepen vielen de gecombineerde Franse en Spaanse vloot van 33 schepen aan met twee in kiellinie varende rijen schepen. Zijn vlaggeschip HMS Victory , Kapein Hard leidde de ene vloot en HMS Royal Sovereign, kapitein Collingwood de andere linie. In de late avond was de slag over, de Frans/Spaanse vloot was vernietigd zonder enig verlies van een enkel Engels schip, maar Nelson was gedood door een kogel van een marinier vanuit de masttop van de Redoubable. Napoleons invasie plannen ook van tafel en Engeland heerste weer op de wereld zeeen.  Deze slag bij Trafalgar heeft de koers van Europa zeker voor de daarna komende 100 jaar bepaald.

We bezoeken uitgebreid twee dagen deze heel bijzonder mooie oude havenstad Cadiz, toeren rond op een dubbeldekker en bezoeken al wandelend verschillende wijken , de grote kathedraal, en bezichtigen een paar andere historische gebouwen. Met de taxi naar een grote supermarkt  waar we uitvoerig shoppen voor het Marokkaanse traject. ‘s Avonds met de pont weer terug naar Rota. 

17 September Rota – Barbate. 18 mijl.

We lopen nog een kleine haven in Spanje aan voordat we definitief Europa gaan verlaten en richting Marokko, Afrika gaan. Lekker stukje zeilen langs deze historische kust. In de haven ontmoeten we weer de bemanning van Flying Arrow en na een bezoek aan het dorpje Barbate zien we op de terugweg aan de haven op de kade wel 500 grote ankers liggen. Deze jongens worden gebruikt voor het vastleggen van de lange tunanetten voor de kust echter dit jaar zijn ze nog niet gebruikt in deze regio. Dus daar hebben we hier geen last meer van. ‘s Avonds in het internet cafe op de haven koffie gedronken met Sietse en Hanneke van Flying Arrow en wat zitten internetten.

18 / 19 September  Barbate – Rabat Marokko. 140 mijl.

Ondanks een wat onstabiel weer gooien we om 09.00 uur de trossen los en met weinig wind hele stukken gezeild en ook hele stukken op de motor moeten varen. Een enorme swell, grote lange oceaan golven, zorgde voor een erg schommelende overtocht. Wanneer wij het midzwaard geheel naar beneden pompen scheelt dit enorm in de beweging van het schip en liggen we redelijk rustig. Binnen een uur valt de nacht en om 20.00 uur is het donker. Weer veel boeitjes die je ‘s nachts niet kan zien dus de angst dat je over een dergelijk object vaart en daardoor de kans dat er een lijn in de schroef komt is erg groot. Zie die maar eens los te snijden onder water in het donker. Hiervoor heb ik op marktplaats een duikuitrusting gekocht. Gelukkig is ons dit leed bespaard gebleven. Langs de hele Marokkaanse kust varen piepkleine roeibootjes, met een buitenboordmotortje, met ongeveer 4 tot 5 man erin en deze bootjes hangen achter een net van een paar honderd meter, dat gelukkig ver onder water hangt  en om de zoveel meter verbonden is met zo’n boeitje die op het water drijft. Deze vissers zie je ver buiten op zee en nu het nacht is zijn de meeste niet verlicht. Of ze hebben een piepklein flikkerlichtje op een stok of als je dichter bij komt schijnen ze met een schijnwerper naar je of steken een krant aan. Enfin de gehele nacht lossen we elkaar om de zoveel tijd af en houden goed uitkijk. Soms zetten we radar die stand-by staat aan als we het niet vertrouwen. Het is halve maan en onbewolkt wat een prachtig gezicht geeft op de bergen water die onder het schip door en voorbij schuiven. Ook de sterrenhemel met 10.000 de sterren is fantastisch om te zien. Op zondag 19 september liggen we om 10.00 uur voor de haven en we moeten nog even wachten op de pilotboot van de marina  Bouregreg, die ons binnen gaat loodsen. Het is erg gevaarlijk om dit op eigen initiatief te doen vanwege de verschuivende zandbanken voor en in de haven en de daardoor onzekere ondieptes. Ook kan er een enorme swell in de havenmonding staat die in en uitvaren erg gevaarlijk soms onmogelijk maken. De pilot komt keurig op de afgesproken tijd en we meren af in deze mooie nieuwe marina aan de overzijde van de rivier tegenover Rabat, in de plaats Salé. In de haven liggen aan een steiger de koninklijke motorboten van de huidige koning Hassan 2, waar niet mee gevaren wordt. Wel elke dag poetsen en een speciale bewaking dag en nacht van drie agenten. De gehele haven wordt trouwens streng bewaakt en dat geeft een goed gevoel als je de boot achter moet laten.

Natuurlijk moeten we in iedere haven van Marokko een tot twee uur uittrekken voor de officiele in- en uitklaring. Formulieren invullen en af laten stempelen bij de Haven autoriteiten, de douane, de politie en bij de immigratiedienst. Iedereen vraagt hetzelfde en soms vul je een formulier in en soms kladt men maar wat op een vel papier. Soms vragen ze Bakhshish, geld of sigaretten om de zaak te bespoedigen. Het is een groot toneelspel maar ze blijven wel altijd vriendelijk en ook wij lachen ze vriendelijk toe. We hebben buiten de tijdsduur nooit ergens problemen ondervonden met de autoriteiten.

21-22-23 September Marrakech.

We bezoeken zowel Salé als Rabat en genieten van echte Marokkaanse wijken, de medina met hun aansprekende kasba. Zo anders dan Europa en wat een bijzonder leven in een dergelijke souk en  kasbah , zowel om daar te wonen als in een dergelijke omgeving te werken. Rabat is de hoofdstad van Marokko en het heeft een lange historie van bloei en verval en van overheersing van verschillende volken. Totaal wonen er in Rabat en omgeving zo’n 1,5 miljoen mensen en met recht is het een grote stad te noemen met veel historische monumenten en een mooie Medina en Kasbah. Met de trein gaan we in 4 uur tijd naar Marrakech waar we drie heerlijke dagen genieten in deze bijzondere stad. We logeren in door dochter Victoria gereserveerde Riad, Chambres d’amis en worden op het station opgehaald door de manager van de Riad, Rutger Jan. Van hem krijgen we een V.I.P. behandeling en gids ons door deze stad en reserveert de mooiste eetlocaties voor ons. We worden overweldigd door de hoeveelheid mensen , geuren, kleuren,geluid en andere indrukken. Wat een levendige stad, natuurlijk bomvol met toeristen maar desondanks blijft het leven authentiek en zijn de souk en kasbah fantastisch om daarin rond te dolen. Midden in deze kasbah ligt onze Riad en als je door een paar donkere steegjes de voordeur achter je dicht doet is het doodstil en valt de rust over je. Heerlijke afwisseling. Regelmatig schuiven we in cafe Paris op het terras aan en genieten vanuit een heerlijke luie stoel van het uitzicht op het grote plein. Hier is het overdag een gaan en komen van mensen en optreden van artiesten en ‘s avonds is het een groot openlucht restaurant met tientallen eettentjes die vanaf 17.00 uur opgebouwd worden. We vieren de verjaardag van Martine in de Foundouk op het dakterras. Martine wordt toegezongen door 15 knappe obers in het Marrokaans, haar avond kan niet meer stuk. We bezoeken natuurlijk de gebruikelijke historische monumenten en nemen na drie dagen vermoeid maar erg voldaan afscheid van Rutger Jan en Marrakech.

24 September Rabat – Mohammedia  35 mijl.

Na eerst alle formaliteiten weer doorgelopen te hebben krijgen we de uitreis stempel in onze paspoorten en ligt de pilot boot weer klaar om ons naar buiten te brengen. We passeren aan bakboord de oude stad en na het nemen van enkele wel erg hoge golven in de ingang zijn we weer veilig buiten en nemen we afscheid van de mannen van de marina. We zeilen rustig langs een verlaten bruin-gele kust me zo af en toe enige bewoning. Veel kleine vissertjes zijn actief en de tocht verloopt rustig. In de superkleine marina met twee steigers meren we af tegen een andere Spaanse boot en zijn weer een uurtje bezig de formaliteiten. Inmiddels is het donker en Marine heeft een heerlijk maaltje gekookt. Deze haven is een commerciele haven 13 mijl voor Casablanca dus weinig aantrekkelijk voor jachten. Ook de stad is niet echt interessant.

25 September Mohammedia – El Jadida 63 mijl.

We hebben een flinke tocht voor de boeg en zodra het licht is, omstreeks 06.00 uur vertrekken we. We varen langs Casablanca en zijn onder de indruk van de enorme Hassan 2 moskee die gedeeltelijk in zee gebouwd is. Deze moskee was het kado aan de koning Hassan voor zijn 60 se verjaardag in 1989 en is ontworpen door de Franse architekt Michel Pinseau en is het grootste religieuze gebouw ter wereld. In het centrale gedeelte kunnen 20.000 mensen bidden en in het totale gebouw en gangen kunnen 80.000 mensen aanwezig zijn. De minaret is 200 meter hoog. Een prachtig gezicht vanuit zee ondanks dat het wat mistig is. We proberen wat foto’s te maken en zijn te zien in onze foto galerie. We zeilen langs een heuvelachtig kust met roestbruine kleuren, soms erg hoog soms behoorlijk vlak. Het zicht is matig en soms lijkt het dat we in een soort mist varen maar dat valt gelukkig erg mee. Net voor het echt donker wordt varen we langs een rotsachtige kust de haven van El Jadida binnen. In de binnenhaven ligt een baai met een groot fort daarboven en voorzichtig zoeken wij de ingang van de vissershaven. We leggen de boot tegen een kort stukje kade en onder leiding van een havenmeester ? die in ruil voor een pak koffie wel ons toestaat daar af te meren. Direct weer de hele heisa van formulieren invullen en pas laat zijn we van dit gedoe af en kunnen we wat eten. De hele nacht herrie van binnen en uitvarende vissersbootjes en aan de kade is het een drukte van belang. De vis wordt aan de overkant van waar wij liggen gelost en het is een feest om te zien hoe dit soepel verloopt. Grote vissen worden per stuk omhoog geslingerd en de kleine vis gaat in mandjes de lucht in wordt opgevangen en doorgegeven. Lege mandje wordt naar beneden gegooid en hup daar gaat er weer een. Dit onder het geroep van allerlei Marokkaanse kreten . Dag en nacht een drukte en lawaai van jewelste. Alles, maar dan ook alles wordt in de haven gekieperd en het is in het water dan ook een enorme rotzooi. In diezelfde haven zwemmen rustig kinderen rond tussen deze viezigheid. We blijven een dag hier liggen. We gaan kijken bij dit lossen van de vis, bezoeken de stad en brengen een bezoek aan het mooie Portugese fort uit 1513. De muren van dit grote fort zijn van een prachtige licht bruine kleur en zijn prachtig gerestaureerd. In dit fort gaan we ook kijken in een indrukwekkende ondergrondse kelder met Byzantijnse gewelven die ondersteund worden door 25 grote pilaren. De kelder was vroeger in gebruik als ondergrondse opslag van water voor de inwoners van het fort.  Deze kelder is bij toeval in 1916 ontdekt door een winkelier die zijn winkel wilde uitbreiden. De kelder fungeerder ook als decor in films als The Harem en Orson Welles , Othello. Heerlijk weer een dag strollen door een Marokaanse stad. Vroeg naar bed want we willen om 05.00 vertrekken.

27 September El Jadida Safi  70 mijl.

Nog in het donker gooien we los en varen voorzichtig ruim om de buitenliggende koraalrotsen om. De plotter bewijst hier weer grote diensten. Het wordt langzaam licht en we zeilen langs een steeds hogere rotskust. Op sommige plaatsen zijn is deze kust wel 60 meter hoog. Verder richting Safi zien we ook zandduinen afwisselend met rotsen. Het is een desolaat landschap met weinig bewoning of bewerkte landbouw gronden. Het wordt al weer donker als we op 10 mijl de hoek omzeilen richting Safi. Met radar en plotter naderen wij voorzichtig de kust en zoals de pilot gidsen al voorspellen werken weinig lichten, zelfs in de ingang van deze commerciele haven ontbreken de normale havenlichten. De verlichting op de kade helpt bij het afmeren en binnen 10 minuten staan de autoriteiten al te roepen op de kade dat de kapitein zich moet melden. De immigratie officier werkt uitstekend mee en wij krijgen zowel inkomende al direct weer uitvarende stempels in onze paspoorten, scheelt weer tijd. Van Safi hebben we weinig gezien en er was ook weinig te zien. Een typische overslag haven van o.a. cement en phosfaat. Het was uit deze haven dat de bekende Thor Heyerdahl met zijn papyrus en bamboe vlot vertrok om te bewijzen dat de vroegere Egyptenaren de Atlantische oceaan over gestoken zijn en de Inca en Aztec culturen ontdekt hebben. Dit gezien de overeenkomsten tussen deze twee oude beschavingen. De wetenschappers accepteerde niet dat voor Columbus er kontakt is geweest met Amerika over de oceaan Heyerdahl slaagde in een tweede poging in 1970 om Barbados te bereiken in 57 dagen. Hij heeft dit in een spannend boek beschreven de moeite waard om dit weer eens te lezen.

28 September Safi – Essaouria  55 mijl.

Weer vroeg uit de veren en om 06.00 uur de trossen los en op weg naar Essaouria. Top zeilweer en we schieten lekker op . Halve wind en mooie oceaan golven. Ook brak de zon door dus genieten. In de loop van de dag begint het steeds harder te waaien en wisselen wij de grote kluiver voor de stagfok en reven het grootzeil een stukje weg. Met 6,5 tot 7 knopen stuiven wij over de grote swell met daarop kleine witte koppen van de windgolven richting ons einddoel. We moeten nog tussen een eilandje door en dan om de hoek zeilen strijken en we schuiven de piepkleine haven binnen van Essaouria. We meren af tegen de reddingsboot en direct aan de slag met de papierwinkel. De volgende dag ontdekken we een prachtige stad met erg leuke pleinen en een mooie kasbah. De sfeer is relaxt, geen agressieve verkopers die je hun winkel intrekken, wat toeristen en een prachtig strand. De vissershaven waar wij middenin liggen wordt steeds drukker en behalve de kleine sloepen komen in de loop van de dag steeds meer grote vissersschepen binnen. Onder het luid roepen meren deze roestbakken af en voordat het avond is ligt de hele haven bomvol met boten. Bij navraag bleek het de komende twee dagen en nachten te gaan poeieren en is er teveel wind om te gaan vissen. Dat klopt, de meeuwen vlogen van de kademuren en wij heerlijk vast aan onze landvasten. We blijven heerlijk rondstruinen in deze stad en ondanks de harde wind schijnt de zon volop, dus ook op ons stamterrasje in de stad. We bezoeken werkplaatsen waar men de prachtigste houten doosjes en andere houten voorwerpen maakt uit het hout van de thuya boom die hier in de omgeving groeien. Dit mooie walnoot achtige hout waarvan de knoesten en wortels bijzonder mooi zijn wordt nadat men door de mannen een gebruiksvoorwerp gemaakt is door de vrouwen gepolijst. Natuurlijk kopen ook wij enkele mooie exemplaren. ‘s Avonds eten we in het restaurant aan de haven Chez Sam met uitzicht op de vliegende zwaan.

2 oktober Essaouria – Agadir  70 mijl.

Om 03.00 kijk ik even naar buiten en potdichte mist. Ik zag de vissersboten aan de overzijde 20 meter niet eens meer. Dat wordt vandaag niet varen fluister ik nog tegen Martine voordat ik weer onder de dons kroop. Maar om 06.00 uur was het zicht een stuk beter en vertrekken we toch maar. Radar aan en voorzichtig varen we tussen de twee eilanden door op weg naar de zee. De gehele ochtend blijft het mistig maar in de middag breekt de zon door en klaart het op. De wind valt ‘s middags weg dus op de motor en af en toe de zeilen erbij, varen we naar Agadir. Weer veel kleine vissers ook ver op zee en goed uitkijken naar de kleine boeitjes is een voortdurende zorg. Als het weer donker wordt omstreeks 19.00 uur moeten we nog twee uur varen naar de haven. We worden opgeroepen door de coastgard en even later komen ze langszij. Of we even de koers willen verleggen en 3 mijl uit de kust willen blijven. Ze vragen het een en ander door de marifoon en blijven naast ons varen. Na een uur roepen ze ons weer op danken ons voor de medewerking en wensen ons een behouden vaart en geven toestemming de koers weer te wijzigen naar de kust toe. We worden vlak voor de haven opgeroepen door Rene van de Blue Spirit die ons verwacht en op de steiger zien we hem al staan. Wat een gezellig ontvangst om hem weer te zien. We meren af om 22.00 uur en gaan gezellig samen uit eten en hebben tot laat in de avond elkaar veel te vertellen. De laatste keer dat we elkaar zagen was Cascais en we hebben in de tussenliggende periode heel wat beleefd. Agadir heeft een uitstekende Marina en een super mooi strand waar veel toeristen op af komen om na een binnenlandse tocht door Marokko nog een paar dagen aan het strand te liggen. Flying Swan is zowel van binnen als van buiten erg vuil geworden van al de vissershavens en de volgende dag is poetsdag en nemen we de zwaan eens goed onder handen. Ondertussen genieten we van de schone marina en de leuke stad Agadir.

We blijven hier een paar dagen, wachten een goed weerbericht af voor de oversteek naar de Canarische eilanden en zodra het kan vertrekken we met drie schepen. Buiten de Blue Spirit van Rene spreken we ook af met de Felice van Wolfgang en Conny die ook graag tijdens de oversteek wat marifoon contact wil blijven houden.

In mijn volgende verslag Oktober vervolgen we dit reisverslag.

We liggen op dit moment op het eiland Fuerteventura nadat we eerst op Lanzarote wat rondgevaren hebben.

4 /5 /6 Oktober  Agadir – Lanzarote Puerto Calero 230 mijl. Zie verslag Oktober.