Verslag  15 site Puerto Rico – Domonicaanse Republiek – Caicos Eilanden

Na twee heerlijke gezellige weken in Teteringe au Bois was het weer tijd om naar warmere oorden te vertrekken. Op 22 maart vertrokken we via Philadelphia weer naar Palmas del Mar op Puerto Rico. Na 24 uur kwamen we aan boord waar alles er prima uitzag. Uiteindelijk bleven we nog drie dagen liggen in Palmas del Mar met een zieke schipper (Hollands griepje) en heel veel regen. Onze Amerikaanse vriend Richard die alleen op zijn boot woont en met zijn witharige baard verdacht veel doet denken aan Kapitein Iglo, was zo aardig om met ons naar de grote super te rijden om alle voorraden zoals water, melk, fruit, groenten, etc.  etc.  in te slaan.

PUERTO RICO.

161 km x 56 km  Totaal opp. Incl enkele eilanden 9060 sq km Hoofdstad San Juan. Aantal inwoners 3,9 miljoen. Talen Spaans en Engels. Het is een Common wealth land van de United States. Al jaren is de politieke vraag, accepteren de eiland bewoners de Status Quo of willen zij de 51 ste staat van America worden. Op het eiland zijn ca 12 nationale parken, staats-bossen  waarvan  het 111 sq km park El Yunque in het oosten van het eiland het bekendste is.

Op vrijdag 26 maart had patient Willem het helemaal gehad  en vertrokken we gelukkig met beter weer en minder wind , want anders staat er een swell van jewelste aan de oostkant van het eiland, 35 mijl verderop naar Salinas. Prima tocht, geen hond te zien, mooie kust en verwelkomd door een grote groep dolfijnen voeren we tussen de mangrovebossen door Salinas binnen. Het lijkt hier wel de Biesbosch!! Geankerd tussen ander Amerikaans, Canadees en Engels bootjesvolk maar het is er opvallend stil. Even aan de wal in het piepkleine plaatsje voor vers brood en een beetje wifi om het weerbericht te checken. Wij kijken onder andere op Passage Weather en US Grib, waar je het gebied kunt aanklikken waar je je bevindt en je een weersbericht voor de eerstkomende 5 dagen kunt zien. Wel belangrijk voor ons omdat we wat langere stukken voor de boeg hebben en je een weatherwindow moet afwachten om te beslissen of het verstandig is om te vertrekken. So far so good.

De volgende stop was Ponce, de tweede stad van PR, waar we met de auto al waren geweest om het prachtige Museum del Arte te bezoeken. Onderweg zaten we , met rode verbrande konen van gisteren, onder onze parasols met kleren aan en de petten op want de zon is heet. We ankerden in de baai naast de marina, en naast de prachtig aangelegde boardwalk (volgens de gids een levendig gebeuren met tientallen restaurantjes en volop mensen) waar een doodse stilte heerste!!! Achteraf blijkt dat ze de boardwalk speciaal hebben aangelegd om het uitgaansgebied van Ponce een beetje te centraliseren. Er is een ENORME parkeerplaats met politie en zo en het weekend schijnt het inderdaad een dolle boel te zijn. Gelukkig was en volop leven op de Prairie Fox, een Nederlands schip met Ruud en Gagi. Ruud zag ook nog kans om onze nieuwe wifi antenne te instelleren waar Willem erg mee in zijn sas was.

 'S avonds viel er 10!!!!! cm regen maar zaten wij lekker voor een spannende thriller. De weersberichten lieten zien dat we beter het weekend pas kunnen oversteken naar de Dominicaanse Republiek dus een extra vrije dag met de taxi naar een HUGE mall voor de boodschappen.

Onze volgende stop 25 mijl na Ponce, met de prozaische naam La Parguera, was weer zo’n prachtig mangrove omgeving waar je voorzichtig tussen de riffen naar binnen moet varen tot onze diepte meter niets meer aan gaf en we toch maar een paar meter terug, dat wil zeggen midden in de ingang van het binnenwater, voor anker gingen. Prachtig plekje, windstil en wij waren wederom de enigen!!!! 'S avonds met de dinghy nog een beetje rondgetoerd in de schemer en de stilte en genoten van de bijna Zweedse aanblik van in allerlei kleuren geschilderde buitenhuisjes, van de gefortuneerden, langs de oever.

Met 18 knopen wind van achteren en op de genua het laatste stukje zuidkust Puerto Rico en de hoek om bij Punta Cabo Rojo met soms maar 3,5 meter diepgang naar het levendige plaatsje Boqueron.  Een tiental bootjes voor het enorme strand met leuk vertier van zwemmende kindjes en families. Het plaatsje zag er ontzettend gezellig uit met cafeetjes en overal kraampjes met verse oesters en clams. Het dorp maakte zich duidelijk op voor het weekend dat staat te beginnen en waar  het heel druk wordt met studenten die hier speciaal naar toe komen om te partyen en te flaneren. In het gezellige internetcafe spraken we nog uitgebreid met Amerikanen die in een groep van west naar oost varen en ons allerlei leuke adresjes doorgaven. Jammer dat we hier niet wat langer konden blijven maar de Mona Passage wacht.

Over de Monapassage zijn vele hoofdstukken geschreven maar om het kort te houden is het tussen Puerto Rico en de Dominicaanse Republiek heel erg diep en komt er midden in de passage ineens een eilandje naar boven. Dit diepte verschil en het feit dat de winden hier heel erg hard kunnen waaien en de stroming ook een grote rol speelt maakt dat je hier echt een weatherwindow moet hebben om de oversteek te wagen. Je moet dus wachten op een paar dagen goed en stabiel weer. Nou dit was dus het uur U dus we vertrokken voor de 40 mijl met uitgeboomde genua en 18 knopen wind met wel veel deining en hele grote golven. Zoals gewoonlijk konden we om ons heen een kanon afschieten, niets en niemand in geen velden of wegen te zien . Met Mona Island in zicht moesten we de zuidkant ronden. Het water werd van diepzwart eerst kobaltblauw en daarna pas het azuur van het zwembad. We probeerden het op de foto vast te leggen maar dat lukt dan toch niet echt. Toen de westkant, met ook nog eens veel witte koppen,  tot we een klein tonnetje zagen en de genua naar beneden moest. Bij dat tonnetje moesten we twee borden op de kant in een lijn zien en toen konden we voorzichtig het weer hele smalle geultje tussen de riffen in om te eindigen in een wonderlijk rustig helder turquoise soort bassin onder  de rotsen. In een woord prachtig!!! Kijk je moet er wat voor doen maar dan heb je ook wat. Doodstil verder niemand en dan een smaakt een  glaasje wijn zoooo lekker! Mona Island is officieel natuurpark en onbewoond , vier Rangers uitgezonderd. Willem ging nog even aan de wal om een praatje te maken en kwam met mooie voorlichtingfolders over de verschillende soorten vissen hier weer terug.

Van Mona de volgende dag 35 mijl naar de Dominicaanse Republiek. Een prima tocht, erg warm weer en een uitgeboomde genua.  Wij hebben een totaal ander boordleven tijdens zo’n tocht. Ik ben graag buiten, mag graag sturen,  cryptogrammetje maken, beetje lezen of ipod luisteren en kijken. Willem gaat regelmatig een tussen tukje  binnen doen.

Punta Cana op de Dominicaanse Republiek konden we prima aanlopen, was goed betond, maar dan vaar je in een soort nieuwe stad die nog niet af is!!! Enorm complex a la Palmas de Mar, onaf, de helft leeg en voor wie???? Inklaren gebeurde door 7 man/vrouw tegelijk!!! En twee vervaarlijk uitziende mannen, een in gevechtspak,  wilden ook de boot nog even binnen inspecteren. Natuurlijk, kom aan boord. Een keer binnen deden ze voor de vorm een kastje open en dicht en vroegen daarna om tipgeld! De schipper kan gelukkig heel goed heel dom kijken en een soort doofheid voorwenden dus de vertrokken de heren onverrichterzake!! We kregen een mooi plekje aan de steiger , er lag verder geen enkel ander schip dan enkele mooi grote sportvissers. Gewandeld langs het prachtige strand, buiten gegeten met gezellige muziek van het tegenoverliggende restaurant  en zo ben je dan ineens in de Dominicaanse Republiek!!!en hebben we de Mona hobbel goed doorstaan.

Dominikaanse Republiek.

Oppervlakte 48.717 sq km . Aantal inwoners 9 millioen. Hoofdstad; Santo Domingo de Guzman. Columbus eerste landingsplaats. Taal: Spaans. Officiele naam : Republica Dominicana.  DR is gelegen op het eiland Hispaniola waarvan ongeveer de helft  bezet wordt door de DR en de andere westelijke helft door Haiti. Onafhankelijk van Spanje in 1864. Redelijk corrupt land. De meer dan 1 miljoen immigranten uit Haiti worden erg slecht behandeld. Problemen zijn er ook zoals bij veel eilanden her met de drugs handel en transporten. Zo ook mensenhandel tussen de eilanden en b.v. tussen de DR en Puerto Rico.

Punta Cana, geen plekje om te blijven dus na een lekkere nacht in de marina trossen los. Ja dat denk je dan maar je moet eerst weer een Despacho hebben van de Immigration, een bewijs dat je weer weg mag. Dus wachten op dezelfde officer in gevechtspak, met zijn maat en er speelde zich totaal hetzelfde plaatje af. Eerst praten, papieren invullen weer de paspoorten laten zien en dan toch nog even binnen inspecteren??? Kastje open kastje dicht en ja hoor  pecunia???? De schipper  voerde ook hetzelfde toneelstukje op en klaar is kees. Dit circus speelt zich in elke DR haven af zowel bij aankomst als vertrek naar de volgende DR Haven.

 Mooi langs de noordoost kust gevaren met de meest fantastische resorts. Onbegrijpelijk, zo’n arm land. Je kijkt je ogen uit. Zowat heel Disneyworld trekt aan je ogen voorbij, sprookjeskastelen, enorme witte suikertaarten tot prachtige complexen met smaakvolle rieten hutjes. Mooie stranden en een levendig gedoe van kleine zeilbootjes. Leuk om naar te kijken. Vroeg in de middag ankerden we in een vrij onbekende baai Punta Macao, om te overnachten alleen aangeraden met mooi weer. Werkelijk een schitterend plekje vlak onder de rotsen met uitzicht op een strand met alleen locals. Willem ging even aan wal en werd meteen door een serieus uitziende politieman gesommeerd om de ankerplek te verlaten!!! Dus Willem gewapend met alle papieren weer retour en bleef toen ruim 2 uur weg!!!! Ik had geen idee waar hij zat en na al die tijd was ik toch wel een beetje ongerust geworden. Hij kan met een uitgestreken gezicht best lelijke dingen zeggen en met die politie hier weet je het nooit. Uiteindelijk bleek dat de douane beambte helemaal naar het douane gebouw was gaan lopen om een Dispacho te halen voor ons. Dat had anderhalf uur geduurd en de schipper had alleraardigst met de politie zitten kouten!!! Enfin om 8 uur was het hele strand verlaten en deden we uit voorzorg toch maar de luiken op slot. Je weet nooit en je bent toch best kwetsbaar zo met zijn tweeen aan boord.

 Van Macao naar Samana voerde ons 55 mijl prachtig langs de kust met uitzicht op de fenomenale groene bergen van de Cordillia Oriental. Geen enkele bebouwing, een vlakke zee dus een relaxed dagje met lezen en tukken. Samana is een enorme baai die we speciaal waren aangelopen omdat in het seizoen van jan tot april hier de walvissen paren. Nou dat was jammer wij zagen er GENE ENE!!!! We zijn waarschijnlijk net iets te laat in het seizoen maar eentje had toch wel even op ons kunnen wachten. Als troost vonden we na een tip van een Amerikaan een geweldig leuk kleine Marina Bahia waar we heerlijk 2 dagen hebben liggen klussen, wasje draaien veel feuden en mailen en skypen met goed internet.

Onze allerlaatste tocht langs de Dominicaanse kust zeilden we 115 mijl van Samana naar Ocean World Marina bij Puerto Plata vlak voor de grens met Haiti. De lucht was zwaar bewolkt en er stond een behoorlijke bries.  Het was lastig om de baai van Samana uit te komen. Eerst oostwaarts tegen de wind in 10 mijl motoren en daarna 10 mijl aan de wind zeilen tegen de deining en de stroom in met stromende regen en aardedonkere lucht. Wederom gene kip te bekennen en eindelijk konden we op de noordoost punt iets afvallen maar daar stond een hele rare deining met witte schuimkoppen op die zwarte zee en wederom inktzwarte wolken boven ons en boven het land. Niet echt een feestje maar we konden goed zeilen met uitgeboomde genua. Er moest wel gestuurd worden want de automatische stuurinrichting was kapot gegaan dus om de 2 uur losten we elkaar af. Het was gelukkig volle maan tussen de bewolking door en om 2.00 uur zagen we lichten van de kust wat weer wat makkelijker stuurt. Om 6 uur was het licht en om 7 uur liepen we de betonde ingang van Ocean Marina binnen met aan weerszijden enorme branding. He He dat was dat. Het duurde even voordat immigration aan boord kwam maar dit keer waren het hele aardige mensen en verliep de procedure lekker soepel. En dan begint altijd het heerlijke ritueel van aankomen. Lekker douchen, vers kopje koffie en de hele dag relaxen.

Er lagen enkele andere jachten, jaja, bij ons aan de steiger waar Willem op zijn Willems meteen vrienden mee maakte. Ocean World Marina is verbonden aan zo’n dierengebeuren van zwemmen met dolfijnen en zeeleeuwenshows. Dus om de 3 uur werden wij verblijd met leuke muziek en applaudisserend publiek. We konden een gedeelte zelf vanuit de boot bekijken dus dat was wel erg gezellig.  'S Avonds uit eten buiten de poort in een soort lounge tentje met heerlijke grote stoelen. Het terras van de marina was weliswaar strak gedekt buiten maar de mensen gaan dan binnen eten!!!!! Lekker met de airco aan!!! Het was erg warm en we waren erg blij met de geweldige service van de supermarkt die met een busje met koelruimte komt voorrijden om je naar de grote super te rijden. Wij deden samen met een Noors stelletje de boodschappen. Zij deden me erg denken aan onszelf 30 jaar geleden!!! Het verkeer in Puerto Plata is niet te geloven. Honderden mensen rijden op kleine brommertjes, zonder helm, vaak met zijn drieen, een baby nog tussen de knieen en links en rechts inhalen is gewoon. Op de terugweg worden de boodschappen gewoon met de golfcar aan boord afgeleverd. Dat hebben we nog nooit meegemaakt!

 Met Pasen was het bewolkt en zagen we hoe op het terras van de marina alles in gereedheid werd gebracht voor een huwelijk. Je kent het wel zo’n wit tentje met slingers voor het jawoord en een heleboel stoelen. Om 4 uur kwam het prachtig opgedofte locale  gezelschap in kleurige japonnen, mannen in het wit, wel zo’n 100 man en verzamelde zich op het terras. Laat nou toch net bij de muziek ta ta tata, de aankomst van de bruid, het gaan stortregenen. ZOOO zielig, de wolkbreuk  duurde wel een half uur. Zo gaat dat in de tropen!! We borrelden heel gezellig met Reini en Erika van de Nora. Zij spreken beiden uitstekend Engels, heerlijk voor mij want mijn Duits is nicht viel. Ook zij gaan naar de Bahama’s dus dat wordt  samen opvaren. Vinden we allebei erg gezellig!! Ook zij misten in de tocht hier naar toe wat medezeilers. Er zijn best wel mensen maar die varen allemaal de andere kant op, van de VS naar de Virgins toe. Onze gids van Bruce van Sant is daar speciaal voor geschreven. Hij leid je op The Thornless Path in stappen van west naar oost. Vergis je niet ALLES tegen de wind in. Nou als mijn Columbus zo’n plan had zou ik zeggen, de groetjes thuis, maar dat doe ik niet!!!!!

Over onze lange overtocht van 150 mijl naar de Turks and Caicos Islands, het zuidoostelijke deel van de Bahama’s, waar we inmiddels weer veilig zijn aangekomen de volgende keer.

Het ga jullie goed!!

Martine en Willem