Week. 9. 1 maart/6 maart. 2011

Gijs van Juliette komt om 6 uur aan op Juliana Airport Sint Maarten vanuit Midden-Amerika, dus Juliette weer kompleet met vriend voor een dikke week relaxen aan boord met wat dagtochten naar de omliggende eilanden. We liggen in de Lagune en genieten als het donker wordt van flarden muziek, pruttelende dinghy motortjes en de omliggende lampjes van boten en gedoetjes rond dit binnenwater. De Simpsonbay Lagune is verdeeld tussen de twee landen Sint Maarten dus NL en Frankrijk.

St. Maarten. 34 sq Km   St. Martin  54 Sq Km  Totaal 88 Sq Km. Inwoners St. Maarten; 40.000, St. Martin; 36.000 Hoofdstad Philipsburg en voor het Franse gedeelte Marigot. Het is het kleinste land oppervlakte in de wereld, dat verdeeld is tussen twee landen.

We liggen in het NL gedeelte en we zijn ingeklaard in het Franse gedeelte. Daar moet je slechts 4 Euro betalen. Het liggen in de lagune is gratis, als je in het NL gedeelte bij de NL customs inklaart moet je per week 40 US betalen en voor elke keer door de NL brug varen 10 US Dollar. Hoe gek kan het zijn. Dus iedereen die dit weet klaart keurig in bij de Fransen. Dit inklaren doe je zelf via een computer, printje maken en de douane zet er alleen een stempel onder. Bij de NL customs een hele papierwinkel en dokken maar. Wat ze er mee doen ??? Dus wij varen de volgende dag door de lagune naar Marigot en nemen de brug van 11.15 uur en zeilen de zeestraat over tussen Sint Maarten en Anguilla. Heerlijk zeilweer en genieten van het uitzicht naar beide eilanden. We laten het anker weer zakken in Roadbay in kristalhelder water. Natuurlijk direct weer zwemmen en snorkelen. Elke keer dat wij gaan zwemmen, maken we ook een gedeelte van het onderwaterschip schoon. Dit doen we met een plamuurmes en we schrapen de aangroei van de bodem. De antifouling verf die deze aanwas moet tegengaan is uitgewerkt en we proberen het schip schoon te houden tot eind mei als we in Trinidad uit het water gaan. Hier gaan we schuren en de Flying Swan voorzien van de speciale Trilux 33 van International  Paints, de verf die we op ons aluminium schip mogen aanbrengen. Onder water vormen zich nu kalkachtige aangroei en we horen vooral s’nachts deze beestjes deze structuren aanbrengen. Het is een soort knisperen onder water die je binnen in de boot goed kan horen. Als je dit niet weet zoek je je rot om te achterhalen waar dit geluid vandaan komt.

Anguilla. Engels eilandje. British overseas territory. 35 sq miles.  Aantal inwoners 13.677 Prachtige stranden. Weinig toerisme dus ook weinig resorts. Hoofdstadje; The Valley.

We klaren netjes in en direct weer uit bij de customs waar 5 man op ons zitten te wachten.  De bemannings lijst moeten we in vierfout maken en dit gebeurt nog met carbon papier tussen de velletjes. Lekker ouderwets. We regelen daar weer voor de volgende dag een huur auto en we maken een mooie rondrit over het eiland. De kids kijken hun ogen uit en we stoppen regelmatig voor een zwempartij, lunch , koffie en drankjes. Wat een stranden hier, turkoise zee met hagelwit stranden en bijna niemand aanwezig. Top. Natuurlijk bezoeken we op het einde van de dag de beroemde strandbar Elvis en we mogen weer samen met hem op de foto.  4 maart varen we rond het eiland en steken over naar Sint Maarten Franse zijde en gaan voor anker in Grand Case. Een klein dorpje met veel restaurants aan een mooie baai. We strollen door het dorp, drinken wat in een gezellig café en kopen spare ribs in een stalletje die we later aan boord heerlijk verorberen. We willen aanwezig zijn op de zaterdagparty van de beroemde Heineken Regatta aan de baai van Marigot en hebben een ligplaats gereserveerd in de marina binnenzijde van Marigot. Hier hebben we ook afgesproken met de Seaquest en Liberty om dit feest mee te maken. Op tijd varen we door de brug en krijgen een mooie plaats aangewezen in de marina. S’avonds groot feest op de boulevard met veel zeilers en locals en veel bier van het bekende merk. Erg gezellig en ik geloof dat de aangemonsterde twee bemanningsleden van de zwaan in de wel erg kleine uurtjes ter kooi gingen. De heren van de Seaquest waren de volgende dag ook erg !! rustig. Op zondag kijken we naar een kleine carnavals optocht in de straten van Marigot en natuurlijk de bekende avond borrel met de vrienden van Seaquest en Liberty. Dit gaan we straks missen als onze wegen gaan scheiden. Willem is druk in de weer met het schrijven en selecteren van foto’s voor het verslag van jan. en febr. Gelukkig kan Juliette hem af en toe bijstaan met digi adviezen. Het is steeds weer een hele opluchting als het verstuurd is. Soms moet Gijs B. ook nog wat helpen, gelukkig vind hij dit geen probleem. Vriend Gijs Boelaars heeft van de overtocht Las Palmas – Sint Lucia, die hij als bemanning samen met Rob heeft meegevaren een meer dan fantastisch fotoboek gemaakt. Juliette heeft dit boek nog net mee kunnen nemen naar Sint Maarten en we genieten elke keer weer als we het zelf bekijken of aan andere zeilers laten zien. Een super top gebaar van Gijs.

Week 10. 7 maart / 13 maart. 2011.

St-Barthelemy of St Barth   Oppervlakte: 21 sq miles. Eiland voor de rijken en beroemdheden. Hoofdstad Gustavia. Frans eiland. Inwoners : 7500 Is een Overseas Collectivity en nog steeds een EU land.?

We nemen de brug van 08.15 naar buiten en zeilen langs de westkust van Sint Maarten om de Noord naar St Barth.  Deze 22 mijl begint met een paar regenbuien en straffe wind en golven maar later op de dag klaart het op en we zeilen met een bakstag wind langs enkele onbewoonde eilandjes naar St. Barth, en we nemen een vrije mooring boei in de mooie baai van Anse de Colombier. Natuurlijk zwemmen we hier in het heldere warme water, zien schilpadden en we klimmen aan de wal langs de berg naar de volgende baai. Het blijft een prachtige wandeling en we genieten van de verschillende uitzichten. Langs de andere kant van de berg klimmen en lopen we terug en genieten van een prachtige zonsondergang in de meest fantastische kleuren en van een gezellige avond met elkaar. Toch heel bijzonder om met gezin en aanhang aan boord te zijn, te kletsen, leuke dingen te doen en rond te zeilen door deze prachtige natuur. Bijzonder is ook de heerlijke temperatuur. Ook al waait het hard en duikt de zwaan diep in de golven met af en toe een zeetje die in de kuip slaat en waardoor je ook een klets mee krijgt. Doordat het ca 25 gr is geeft het niets en droog je snel weer op. Vooral tussen de eilanden waait het stevig windkracht 5 tot 6 en staan er enorme golven, echter heerlijk top zeilen als je een knikje in de schoten hebt. Echt aan de wind, dus ertegenin zeilen is lastig en voor de zwaan een moeilijke koers. De 18 ton gewicht slaat dan regelmatig dood om de zoveel golven, snelheid loopt dan terug naar 3 knopen en zij moet weer opnieuw snelheid maken tot de volgende hoge zee haar weer te grazen neemt. Pas met wat ruimere wind gaat dit Koopmans ontwerp lekker lopen. Dinsdag  8 maart bezoeken we kort de hoofdstad van St. Barth, Gustavia en zeilen terug met een mooie bakstag wind naar Sint Maarten. Na een korte ankerstop in de buiten baai van Simpson gaan we om 17.30uur door de NL brug en ankeren in de Lagune. S’Avonds gezellige borrel en “diner “ in de bekende zeilerskroeg Lagoonies. Top dag!  Woensdag  9 maart alweer de laatste dag voor Juliette en Gijs. We gaan met de lokale bus naar het beroemde strand Maho Beach waar we een door Gijs gesponsorde lunch aangeboden krijgen. We eten daar de beroemde Van Dobben kroketten en genieten van de op 10 meter overvliegende vliegtuigen en van de weg geblazen worden van badgasten tijdens de start van dezelfde vliegtuigen. Dit moet je gezien hebben wil je dit geloven. Sensationeel. We dineren s’avonds voor de laatste keer  bij Limbo’s  Helaas !  Donderdag 10 maart brengen we de jongelui met de dinghy naar het vliegveld waar rond een uur of 11 zij vertrekken via Curaçao naar Amsterdam. Dus mooi niet, geen vliegtuig voor de tussenvlucht naar Curaçao, pas om 22.00 uur een andere charter, dus vlucht naar Amsterdam gemist. Balen dus. Met 45 anderen de volgende dag weer geen vlucht. Toen naar Bonaire en pas op zaterdag eindelijk een vlucht naar huis. En nu maar hopen dat het een en ander vergoed gaat worden. Het was een heerlijke tijd en wij gaan de beide kids erg missen. Wij zijn inmiddels weer naar de Marina verhuisd, diesel getankt en weer water en elektra aangesloten. Lekker luxe. Ook is de Abel T aangekomen en we drinken koffie met Marius en Linda en wisselen onze verhalen uit. We maken kennis met Tante Rietje, met Henk en Angela. Mooie stalen Noordkaper en gezellige medezeilers. Op het SSB net nog contact gehad met Henk van de S’Ogne d’Ore, hij is op weg naar Panama en heeft nog  500 mijl te gaan. Een hele prestatie solo op een 26 foot boot. Hij heeft beslotende wereld te omzeilen, petje af voor deze volhouder, erg stoer. Aan boord van de Flying Swan wachten nog enkele klussen en ik gebruik deze dagen om o.a. olie te wisselen, inclusief oliefilters van de beide motoren, de Volvo hoofdmotor en de generator motor. Vrijdag avond gaan we naar Phillpsburg en dineren we samen met Margreet en Eric van de Liberty in het bekende Hollandhouse hotel aan de boulevard. Dit is ook het bijna afscheid van deze vrienden, zij gaan via de Oostkust van Amerika stoppen ergens bij Newport waar de boot als vracht meegegeven wordt terug naar Nederland. Zondag weer in de Lagune voor anker, lekker niets doen en s’avonds borrel en heerlijke hapjes aan boord bij Tante Rietje. Hier nemen we afscheid van deze mensen, ook van de vrienden van Liberty.

Week 11.  14 / 20 maart.  2011.

We klaren aan de Franse kant van Sint Maarten uit en gaan op weg naar Sint Eustatius/ Statia. Een mooie zeiltocht van 35 mijl. Bij de doorvaart van de NL Simpsonbrug  wanneer we uit de lagune varen worden we uitgezwaaid door Eric en Margreet van de Liberty. Wanneer gaan we deze vrienden weer terug zien? We lopen met een gemiddelde van 6 knopen, halve wind over een donker blauwe zee met wegspringende vliegende vissen voor de boeg. We zien aan de horizon, St. Barths, Saba, St. Kitts en Nevis en Sint Eustatius. Via de SSB hebben we nog even contact met Minor die rond varen op de British Virgen Islands, de BVI’s en morgen ook deze kant uit zeilen. Tjebbe en Pauli gaan later ook naar Trinidad en gaan evenals wij daar op de kant tijdens het hurricane seizoen. We blijven tot vrijdag in de baai voor Oranjestad, St. Eustatius voor anker liggen en hebben aan boorden aan de wal een gezellige tijd met Seaquest en de inmiddels aangekomen Minor.

St. Eustatius. Statia. Oppervlakte 31 Sq Km. Aantal inwoners 2900 Hoofdstad Oranjestad.

 We beklimmen de weg naar het dorpje, anderen bestijgen de vulkaan, borrelen in de Old Inn en eten gezamenlijk in het lokale restaurant “Alley “aan de baai. Bij het op de koffie gaan aan boord bij de Seaquest, stapt Martine uit de dinghy net naast het trapje van de Seaquest en gaat keurig met haar uitgaansjurkje kopje onder. Alleen haar hoed, drijft daar waar ze onder water is verdwenen, drijven. Lachend en proestend komt ze even later weer boven. We wandelen en maken foto’s en bezoeken een Amerikaanse familie Petterson die op de mooiste plaats boven aan de klif een prachtig huis hebben met een enorme tuin. Ze hebben dit gedoetje 30 jaar geleden gekocht en elk jaar uitgebreid met planten en een paar kleine appartementen voor de verhuur. Vrijdag afscheid van Seaquest en Minor en we zeilen naar het volgende eiland St. Kitts. 30 mijl.

St. Kitts. Oppervlakte 68 Sq Miles Aantal inwoners 35.000 Hoofdstad Basseterre

 Hier ankeren we voor Basse Terre de hoofdstad en ontmoeten weer onze vrienden, Denise en Etienne van La Luna en maken kennis met FiddleSticks, Hans en Anja en met Patrick en Judith van Vivente. S´avonds de gebruikelijke borrel in een openlucht bar in het cruise centrumgelukkig  nadat alle cruise schip toeristen vertrokken waren. We varen het weekend naar een prachtige baai aan de zuid zijde van St. Kitts, de South Friars Bay en gaan daar met 5 NL boten in helder blauw water voor anker. De Tarpan is de vierde boot en we zwemmen, snorkelen strollen over het hagel witte strand en bezoeken tijdens happy hour de beroemde ShipWreck Bar.  Inmiddels krijgt Willem wat last van zijn rechter voet die erg steekt tijdens het lopen. Op het volgende eiland even naar laten kijken is het advies.

Week 12.  21 / 27 maart. 2011.

Maandag 21 maart zeilen we tussen de eilanden St. Kitts en Nevis door de Narrows pal aan de wind naar Antigua een tocht van 30 mijl. Toch altijd uitkijken geblazen. We leggen de dinghy op het voordek en sjorren haar goed vast. Buitenboordmotor en tank op het achterdek. Alle luiken en patrijspoorten goed gesloten. Alles moet zeevast opgeborgen worden en toch vliegt er van alles door het schip. Alle buitenboord kranen dicht. Zwemvesten aan, reef in het grootzeil en daar gaan we. Tussen de eilanden minimaal windkracht 5 tot 6 met vlagen van 7 Beaufort. Dus pittig zeilen.

Antigua. Oppervlakte  108 Sq Miles.  Aantal inwoners; 72.000 Hoofdstad St. John’s

Na een lekker zeiltochtje varen we de baai van Five Islands aan de westzijde van Antigua binnen en meren in Jolly Harbour eerst af aan de custom steiger. Hier ondergaan we de hele riedel van Customs, Immigration en Harbour Authority met veel geduld. Betalen voor een cruising permit en entry charge en krijgen dan toestemming om af te meren in de marina, vlak naast onze vrienden van Luna Verde, Wilma en Thijs. Natuurlijk vieren we dit weerziens met een heerlijk diner aan de wal en we vertellen elkaars avonturen. La Luna, FiddleSticks en Vivente liggen ook inmiddels buiten in de baai voor anker. Het NL flottielje weer bijna kompleet. We blijven drie dagen in deze prachtige marina waar ook inmiddels Seaquest is aangekomen. Wij gaan met een taxi naar St.Johns  de hoofdstad en bezoeken dokter, ziekenhuis voor röntgenfoto en lab voor bloedtest en weer terug naar de algemeen arts. We bespreken de foto’s en het schijnt een ontstoken botje te zijn in de voet. Het geneesmiddel wat ik uit eigen boord apotheek genomen heb is uitstekend en het euvel moet op korte termijn verholpen zijn. We drinken natuurlijk ook koffie in de stad en keren s’middags met dezelfde taxi terug naar de Marina. Luna Verdi  heeft  zich ingeschreven voor een rondje wereld met dezelfde organisatie waar wij mee naar de Carib gezeild zijn de World ARC. Seaquest overweegt ook hierbij aan te sluiten. We nemen definitief ( traantje wegpinken) afscheid van Luna Verde en zeilen donderdag 24 maart samen met Seaquest naar English Harbour. 12 mijl. Aan de Oostzijde weer een pittig zeetje en we kruisen met de motor bij tussen een prachtige rotskust en een lang rif met brekende golven. Aangekomen in de historische baai van English Harbour gooien we het anker uit diep binnen in de baai op 30 meter van Nelson Dockyard. Wat een rust en wat een prachtig uitzicht naar dit historische monument. Het is erg rustig in de baai en er liggen betrekkelijk weinig jachten afgemeerd aan de kade. Deze baai en scheepswerf met al haar gebouwen was rond 1745 het belangrijkste marine station in de Antillen en Admiraal Nelson was hier gestationeerd. In de gebouwen op de Yard bevonden zich toendertijd de verblijven van officieren en bemanningen. Ook waren er loodsen waarin een grote zeilmakerij, bakker, smid, tuiger, timmerwerkplaats, etc. Alles om de schepen van de admiraliteit te onderhouden. Dit alles is na deze Engelse periode sterk in verval geraakt en vergeten tot in 1947 de familie Vernon Nicholson de baai binnenzeilde met hun grote jacht. Ze leggen vast aan de nog bestaande kade, nemen hun intrek in het zg Payhouse waar ze tijdelijk bivakkeren tijdens het groot onderhoud aan hun schip. Zij zagen de potentie van deze baai en haven in en vestigde er een chartermaatschappij de Nicholson’s Charter Company in 1949. En dit is de start van de jacht en charter industrie van Antigua en het langzaam herstel van deze DockYard. We bezoeken het museum alhier en leren over deze geschiedenis. Met het NL flottielje hebben we een erg gezellige tijd en we blijven een paar dagen hier hangen. Hoogtepunt was o.a. de beroemde zondagavond barbecue op Shirley Heights, een top van een berg met een fantastisch uitzicht over English Harbour en andere naast liggende baaien. Een zeer goede steelband van zeker 12 personen verhoogd de sfeer en met de hele NL club zitten we aan een enorme ronde tafel met top uitzicht en genieten van een prachtige zonsondergang, topmuziek en heerlijk Carib eten.

Week 13. 28 maart / 3 april. 2011. 

Maandag en dinsdag blijven we nog hangen in English Harbour. Willem maakt een grote zonnetent waaronder we bijna rechtop kunnen lopen en we drinken een voorlopige laatste borrel met Etienne en Denise die rond de wereld zeilen en op weg gaan naar het Panama kanaal. Willem gaat met Huib Jan van Seaquest met zijn dinghy buitenom naar Falmouth Harbour en bezoeken de Texel 6 en bekijken de Veshida van Ronald de Waal. Ook het beroemde jacht Maltheser Falcon ligt hier en we verbazen ons over design en afmetingen van dit jacht. Zie foto’s De terugweg met de dinghy tegen de wind en enorme zeegang valt niet mee, maar na een natte tocht bereiken we weer veilig onze boten. We vieren de verjaardag van Janet met een gezellig diner in de Admirals Inn en dit is tevens een afscheidsdiner van deze dierbare vrienden. Wij zeilen de volgende dag, woensdag 30 maart naar Guadeloupe, ca 40 mijl.

Guadeloupe. Oppervlakte; 1434 Sq Km. Aantal inwoners: 451.000 Hoofdstad. Basse-Terre

Een heftige tocht met af en toe een klets van een golf in de kuip. De zon droogt het natte dek en kuip weer snel op en er blijft steeds een zoutlaag achter. Na verloop van tijd is alles zout dus dat wordt weer spoelen of wachten op een fikse regenbui. Om 15.00 uur laten we het anker vallen in de mooie baai bij Deshaies. De baai kennen we van de heenreis en we voelen ons direct weer thuis. Het water is klaar helder en we zien het anker op 10 meter diepte goed liggen. Willem gaat weer met plamuurmes het onderwater schip schoonkrabben en samen zwemmen we door de baai met en zonder snorkel. We blijven heerlijk een dagje liggen in Deshaies. We zijn getuigen van het landen van een reddings helikopter op de kade die bij een duikongeluk assistentie moet verrichten. Vrijdag 1 april zeilen we naar de baai bij Pigeon Island een bekend snorkel en duik gebied aan de westkust van Guadeloupe. Hier is de ankergrond niet betrouwbaar en dat hebben we geweten. Na een onrustige nacht met enorme windgusts die over de bergen gieren slaan we om 08.00 uur van het anker. Net op tijd de motor gestart en opnieuw geankerd met extra lengte ketting. Normaal 4 tot 5 keer de waterdiepte maar nu steken we 50 meter ketting. Dat moet beter gaan. We liggen weer vast of we horen help, help. Een dame op een grote catamaran roept om hulp. Ze is alleen aan boord, bemanning is aan de wal en haar anker krabt en ze dreigt op de rotsen te lopen. Ze heeft geen idee hoe te handelen en Willem springt snel in de dinghy en ook een andere schipper van een Duits jacht en samen spurten ze naar de dame in nood. We starten de beide motors, halen het anker net op tijd op en samen met de inmiddels gearriveerde bemanning brengen we het schip in veiligheid. Met ieder een heerlijke fles wijn verlaten wij dit schip met een door tranen ontroerde Française. Zaterdag 2 april weer zo’n ruig tochtje naar de eilandengroep Iles Des Saintes, 30 mijl aan de wind zeilen. In de baai Anse du Bourg, van Terre de Haut, voor het stadje Bourg des Saintes droppen we het anker en genieten we van weer een prachtige ankerplaats bij een erg gezellig en klein mooi eilandje. Het weekend brengen we hier door en wandelen we door het plaatsje en klussen wat aan de boot.

We zakken nu rustig af naar het zuiden en de komende twee maanden bezoeken we uitvoerig Bequia, de Grenadines en Grenada. Daarna zeilen we de 80 mijl pal zuid naar Trinidad waar eind mei, begin juni de boot uit het water gaat en veilig op de wal gezet wordt bij PowerBoats een bekende werf. Hier staat de Flying Swan veilig buiten de Hurricane gordel tijdens het hurricane seizoen. Wij gaan dan voor een paar maanden lekker thuis in Teteringen genieten van ons huis, kinderen, familie en vrienden. Zie volgende verslag april en mei 2011.