|
Verslag Atlantic Crossing. Flying Swan. ARC Atlantic Rally for Cruisers 2010.
Start Zondag 21 november Dag 1.
Inmiddels zijn in de voorgaande dagen Martine en Gijs gearriveerd en wat later Rob en Sacha en we maken een gezellige en drukke periode mee in de mooie haven van Las Palmas. De organisatie van de ARC organiseert elke dag een happy hour waar alle zeilers en aanhang bij elkaar komen en met een drank en snack elkaar leren kennen en ervaringen uitwisselen. Ook zijn er vooraf gaande aan de start elke dag zeer leerzame seminars over weer, communicatie met iridium, ssb radio, overleven op zee, zeil technieken om de passaat winden te tackelen, mast en verstagings problemen, proviandering, EHBO op zee en nog vele anderen onderwerpen. Super interessant ook voor Gijs en Rob. Martine verzorgt de proviandering en fiets elke dag op en neer naar de supermarkt.Het hele schip ruikt heerlijk naar alle verse groenten en fruit, overal aan het plafond en in de douche ruimte voor hangen netten met deze heerlijke etenswaren. Zij heeft voor 30 dagen ingekocht en elk hoekje, luikje en kastje is hiermee gevuld. Op het laatst komt de nieuwe laptop computer per PTT snelpost aan, Mark super dank voor deze actie !, en installeren we allerlei noodzakelijke software op deze laptop. Hierdoor kunnen we straks op de oceaan via Iridium sat telefoon mailen en weers berichten ophalen. En dan eindelijk is de dag van vertrek aangebroken en we zijn positief gespannen om aan deze lange oversteek te beginnen. Op de steiger paraderen een echt orkest die ons uittoetert en verklede artiesten en na een onroerend afscheid van onze geliefden gooien we de trossen los en varen langzaam met nog een 250 andere jachten naar de startlijn. Op de havenpier staan Martine en Sacha heftig te zwaaien en na een laatste roep behouden vaart varen wij naar buiten. Het is buiten op een zee een drukte van jewelste. Honderden boten op het water en helikopters in de lucht, water spuitende sleepboten en een groot oorlogsschip die het startschot geeft en daar gaan we. We waren als een van de eerste over de startlijn en met een heerlijk zonnetje schuiven we langs Gran Canaria naar het zuiden. Als het donker wordt aan de zuidkant van het eiland delen we de eerste wachten in en maken ons klaar voor de eerste nacht, waarvan er nog vele zullen volgen. We rekenen op een oversteek van ca 20 tot 21 dagen als de passaat even wil doorzetten, maar dat was bij de laatste weersinfo die gegeven is in de uitstekende schippersmeeting van heden ochtend nog erg onzeker. De wind guru die aan het woord was vertelde dat de echte passaat erg zuidelijk ligt en dat willen we deze wind oppakken we zeker tot 13 graden noord moeten zeilen, dus vlak bij de Cabo Verde eilanden. Dit bleek achteraf bijna te kloppen.
Week 1. 22 tot 28 november.
De eerste nacht zien we om ons heen nog enkele medezeilers. We lopen lekker met uitgeboomde kluiver en grootzeil en genieten van ons eerste nachtje op zee. Het is volle maan en er is zoveel maanlicht dat we de kaart erbij kunnen lezen. Dit geeft een prachtig schijnsel over de zee, maar de sterren worden hierdoor minder zichtbaar. Het eiland aan stuurboord met haar vele lichten is ook leuk om naar te kijken. Als het licht wordt laten we het eiland Gran Canaria achter ons en om 12.00 UTC hebben we 125 mijl afgelegd van de ca 2700 mijl. De net aangelegde SSB zender wordt afgetuned en om 13.00 uur leggen we het eerste contact met onze Bravo group op 4230 MHZ frequentie. In de Bravo group zitten ongeveer 30 boten van de ARC die ook een zender aan boord hebben en die melden zich een voor een, aangestuurd door een net controller die ook een medezeiler is. Je geeft je naam, positie, dagafstand, wind richting en kracht, zeilvoering en bijzonderheden door aan jouw group. Na deze roll call gaan we indien we willen praten over problemen of andere leuke zaken zoals visvangst en er is elke dag wel een soort kwisje waar je een fles rum mee kan verdienen. Erg leerzaam, goede informatie over weers omstandigheden bij de collega zeilers op die locatie Ook wordt er veel gesproken over de tacktiek om de passaat op te pakken en de te volgen koersen.. Dit van 13.00 tot 14.00 uur. Daarna hebben wij onder leiding van netcontroller Flying Swan om 16.00 uur een Nederlands netje met de NL boten. Seaquist, Huub Jan en Janet, Minor, Tjebbe en Pauli, Ott At Sea, Remco en Kathelijn., Pelagi, Hanneke en Nils, Luna Verde, Thijs en Wilma en later tijdens de tocht nog twee andere niet ARC zeilers de Sogne dóre van solozeiler Henk en de Mirus van Henk en Mirande. Super gezellig en ook een belangrijke bijdrage aan de veilligheid. SSB een van de beste apparaten aan boord.
Gijs is onze kok en presteerd het om elke avond uit de winkel, supermarche van Martine, dit is de omgebouwde douche&toilet in de voorpunt, de heerlijkste ingrediënten te halen en deze om te toveren tot een uitstekend diner. Rob en Willem slagen er ook elke keer in om na afloop van dit diner het slagveld kombuis weer schoon te krijgen en de omvangrijke afwas weg te werken. De mise en place die Gijs nodig heeft om deze heerlijke diners te brouwen in aanzienlijk en geen pot of pan blijft onaangeroerd in de kast staan. Moet kunnen.
Er is langs de Marokkaanse kust af en toe wat beroepsvaart dus het blijft uitkijken geblazen. Flying Swan loopt uitstekend en de Aries windvaan stuurt het schip. Wij lezen, kletsen, houden tussen tukjes, eten en drinken en genieten van elkaar, de zee en de mooie nachten. De zee is af en toe wat onrustig, soms is er een hoge swell met enorme mooie lange golven die rustig het schip optillen en daarna onder het schip langs glijden. Na een paar dagen weten we niet beter en zijn helemaal gewend aan het schommelen en leven aan boord.
De eerste week maken we door het lichte weer en weinig wind dagafstanden van tussen de 120 en 100 mijl, dat belooft een lange tocht te worden. Deze boot heeft ook meegedaan aan de ARC 2004 en heeft toen de overtocht in 19 dagen gedaan. In het het SSB net wordt er gesproken om zelfs te zuiden van de Cabo Verde te gaan en zelfs om tot 12 graden Noord af te zakken, wil je de passaat winden vinden. Het weer op de Noord Atlantische Oceaan is helemaal van streek. Er is een enorme storm bij de Azoren en daarna komt er nog zo’n dergelijke depressie aan. Gelukkig nog ver van ons vandaan. Na een week zeilen hebben we ongeveer 795 mijl gevaren en besluiten we om met een aantal andere ARC medezeilers om ons heen de Cabo Verde aan te lopen. Hier kunnen we water en diesel tanken, het eiland even te bezoeken en te wachten op wind uit de goede hoek. Bij de laatste start van de motor gaat na een 10 minuten het alarm af en de motor is warm gelopen. Geen koelwater meer. Door de hoge zeeën is op een of andere manier het water uit de wierpotten gezogen en daardoor is de impellor van de pomp stuk gegaan. Te lang drooggelopen. Met veel pijn en moeite in een ruwe zee deze impellor vervangen de wierpotten gevuld en weer opgestart. Gelukkig daarna alles weer oké echter een paar schoepjes van deze impellor zitten ergens in het koelsysteem Nu maar hopen dat ze de zaak niet verstoppen. Na een zeer onrustige nacht, aan de wind tegen een enorme zee opbotsend, zien we op maandag 29 november in de ochtend de contouren van het eiland Sao Vincente opdoemen. Tegen het einde van de middag meren we af in een verassende moderne marina bij het stadje Mindelo. Hier zien we o.a. de Seaquist en enkele andere ARC zeilers, we kletsen wat bij en na een heerlijk Gijsdiner lekker slapen op een niet bewegend schip. Genieten!!
Week 2. 29 november tot 5 december.
29 en 30 november brengen we door op dit eiland van de Cabo Verde, we verkennen de stad, en doen inkopen op de lokale markt. Het eiland en de bevolking is straatarm, er is niets te doen maar iedereen is erg vriendelijk. Wat liggen deze eilanden in een uithoek op de oceaan en het toerisme is net een klein beetje op gang aan het komen, maar er zijn geen voorzieningen. De jachthaven is een initiatief van twee Duitsers en is uitstekend. Achter ons in de marina komt een sun odysee 45 aan die blijkt gestolen te zijn. Hij lag hier voor anker en de bemanning wordt onder onze ogen gearresteerd en afgevoerd. Wij hebben op Las Palmas een pamflet gezien met de vermissing zo ook een Amerikaan die ook in deze baai voor anker lag en die heeft de politie gebeld. Hij krijgt 30.000 US dollar voor deze ontdekking van de eigenaar.. Boot was van naam veranderd en heeft een ander registratie nummer aan de zijkant, maar dat mocht niet helpen. Mooie klapper. Ondanks de armoede, genieten wij van deze onverwachte tussenstop, bezoeken sávonds de jachtclub met life music en maken mooie foto’s van de stad met haar inwoners. Maar ja we moeten weg anders komen we helemaal te laat aan. De vloot is nu in vier stukken verdeeld. De club die heel noordelijk gebleven is, die hebben westewind dus tegen en moeten aan de wind varen, nemen de kortste route en zijn daardoor snel. De club die ten noorden vlak langs de Cabo Verdi eilanden gezeild zijn, een klein clubje die even afgemeerd hebben en een club die ten zuiden van de Cabo Verdi zeilen en die nu schijnbaar de passaat te pakken hebben. We vertrekken woensdag 1 december en zakken af naar de 13 gr noord. Op de GPS computer en plotter zien we dat het nog 2037 mijl is tot St Lucia. De eerste dagen na Sao Vincente lopen we dagafstanden van ca 125 mijl en we benaderen de 12 gr 30 minuten Noord voordat we op een meer westelijke koers gaan varen. Toch blijft de wind zwak. We hebben een zg Yellow Brick aan boord zoals elk ARC jacht. Deze zender geeft elke 4 uur een positie door aan het hoofd kwartier van de ARC waarna iedereen op de website van ARC kan zien waar we op dat moment zijn. Deze heeft het na 8 dagen begeven en ik moet nu elke dag via mijn satelliet telefoon via e-mail mijn laatste positie om 12.00 utc doorgeven. Wat een gedoe. We lopen een wachtschema vanaf 8 uur sávonds tot 8 uur s’ochtends elke 3 uur op en 6 uur af en overdag elke 4 uur op en af. Dit werkt uitstekend en hierdoor heeft iedereen elke dag andere uren dat hij wacht loopt. Het schip stuurt zichzelf met de autopilot of de windvaan of elektrisch. S’nachts zit je of buiten of binnen en je houdt het logboek bij, je kijkt om de 15 tot 20 minuten buiten of er andere schepen in de buurt zijn en of er een squall aankomt. Dit zijn windbuien waar je meestal snel moet reven. Gelukkig duren deze niet lang, ongeveer 20 minuten en dan is het weer over. Alleen s’nachts zie je ze niet aankomen dus oppassen geblazen. Na je wacht geef je de bijzonderheden van jouw wacht over, zet een kopje thee of koffie voor de opkomende wacht en daarna heerlijk tukken. Als er alle hands aan dek nodig is dan wordt de langs slapende bemanning wakker gemaakt voor de mogelijke zeilwisseling. Overdag zijn we allemaal wakker en kneuteren wat aan met af en toe een hazenslaapje om wat slaap in te halen. Om 18.00 uur diner. !900 uur alles opgeruimd en we maken ons gereed voor de komende nacht. S’nachts varen we met gereduceerde zeilvoering de spinaker gaat eraf en bomen we s’nachts de kluiver uit. De spi bomen staan geheel vast met topping lift, voor en achter schoten en kunnen ook tijdens het inrollen van de kluiver tijdens een squall gewoon blijven staan. De sterrenhemel is niet te geloven immens en niet te geloven prachtig. Met behulp van een sterrenkaart proberen we de sterren te herkennen wat soms aardig lukt. Het is nu 5 december en Sinterklaas komt op bezoek. Over en weer worden pakjes uitgepakt en Gijs heeft een paar prachtige gedichten gemaakt. Voor de mannen had ik twee mooie handgemaakte houten Tunja dozen uit Marokko meegenomen en van de crew kreeg ik een enorme leuke foto van de zwaan met de bemanning erop. Top. Ook hebben we via de SSB Sinterklaas liedjes gezongen voor de kids van de Seaquist Linda en Maren en verteld dat Sinterklaas op een zeepaardje ook naar de Seaquest komt. Gejuich aan de andere kant natuurlijk. Op 6 december hebben we s’nachts een ontmoeting met de Seaquest, niet te geloven dat we elkaar hier ontmoeten. We proberen elkaar te filmen en te fotograferen in het donker en roepen over en weer elkaar toe.
Met een sneltrein vaart eten we alle bananen op voordat ze overrijp worden en ook met de verse groeten gaat het niet goed. Vooral de tomaten worden snel rijp en ook de aubergines. Verder kijkt Gijs elke dag de netten met deze groenten en fruit na en dat werkt perfect. De dagafstanden vallen tegen en we vragen ons af wat er aan de hand is. Redelijke wind, lekker voor de wind dat moet deze dikke zwaan toch 7 knopen kunnen lopen. Zou de belading te zwaar zijn, zou de vaste schroef te veel tegenhouden enfin we weten het niet.
Week.3. 6 tot 12 december.
We gaan de derde week in en we moeten nog 1550 mijl te gaan. Dat gaat een lange oversteek worden. In de bilge onder de motor zit steeds een liter of 2 water en wat olie. Ik vraag mij af waar dat vandaan komt. Gelukkig ontdek ik sávonds tijdens het dagelijks 2 uur stroomdraaien van de generator dat de koelwaterslang van deze motor niet goed aangedraaid is en dat daar het zeewater lekt. Even aandraaien en ook weer opgelost. Rob is niet helemaal in orde, buikpijn, transpireren, hoofdpijn en een opgepropt gevoel in de darmen.. Dankzij huisarts en expeditie arts Ron Dingjan uit Oosterhout en de apothekers club Medique die ons gesponsord heeft hebben wij een uitgebreide apotheek aan boord met de benodigde instructies. We zoeken via deze instructies een geneesmiddel uit wat past bij onze voorlopige diagnose, Zonnesteek, zeeziekte en darminfectie en daarna rust. Rob blijft twee dagen lang ter kooi en Gijs en ik nemen zijn wachten over. Gelukkig knapt hij daarna langzaam op. Stiekem heb ik in de medische gidsen gekeken wat te doen bij een blinde darm infectie maar gelukkig is het zo ver niet gekomen. Elke dag krijgen we een weersbericht van de ARC rally Control via de Iridium satelliet telefoon die ik via mijn sat e mail adres op haal. Ook kan ik via deze sat.phone grib files, wind verwachtingen en hoge en lage druk gebieden opvragen voor een door mij aangegeven gebied. Deze vraag stuur ik naar een mail adres en 2 minuten later krijg ik het antwoord terug. Deze info verwerk ik met een speciaal programma op mijn computer tot een duidelijke zeekaart met alle weersinfo daarop. Wat een vooruitgang vergeleken met onze eerste tocht 30 jaar geleden. We staken toen samen de oceaan over in 21 dagen in een Carter zeiljacht van 43 foot..We weten nu dat de komende dagen de wind tussen de 13 en 18 knopen uit de noord oost gaat waaien. Met een mooie swell van 3 tot 4 meter van wegen een depressie ergens in het noorden van de Atlantic. We zien deze week overal passaatwolken met af en toe een Squall die voor achter of over ons heen komt. Binnen in de kajuit is het 30 graden en buiten proberen we koelte te zoeken in de schaduw van de zeilen. We sturen nog steeds niet en we glijden over soms wat onrustig soms een mooie deining over de golven en uur na uur komen we dichterbij ons doel.. Op het achterdek koelen we af met wat putsen lekker fris zeewater en spoelen ons af met een beetje zoet tank water of regenwater wat we hebben opgevangen in een puts. De elektrische zoetwaterpomp van de boot hebben we uitgeschakeld en we pompen met een voetpomp het drinkwater uit de hoofdtank. Dit maakt ons bewust van zuinig aan doen met de 600 liter zoetwater en we besparen hierdoor enorm veel water. Tevens is er een zoutwaterpomp in de kombuis en hier spoelen we eerst de vuile vaat voordat we deze afwassen en koken we de diverse gerechten mee. Om stroom te besparen hebben we s’nachts een kleine petroleum lamp in de kajuit hangen, erg gezellig! De dagen rijgen aaneen en het ritme van dag en nacht een heerlijk ontspannen leven, klusjes doen, lekker kletsen over toekomstige plannen en andere zaken, de mooie zee, de prachtige nachten, de heerlijke temperatuur waardoor je ook s’nachts in de korte broek buiten kan zitten geven een top gevoel en wij ervaren dan ook wat voor bijzondere geluksvogels wij zijn om dit mee te mogen maken.
Op 12 december is de positie om 12.00 uur utc 13 gr 32 minuten Noord en 47 gr 33 minuten west en we moeten nog 788 mijl zeilen naar St Lucia. Het grote aftellen is begonnen.
Week.4. 12 tot 19 december.
Deze week begint goed met het plotseling afbreken van de stuurkabel van de automatische piloot de windvaan Aries, natuurlijk midden in de nacht. Rob heeft de wacht en de zwaan begint ineens op te loeven in een warrige zee. Snel ontdekken we het euvel en gaan over op de elektrische pilot. In de ochtend met daglicht herstellen we snel de kabel en gaan weer verder met de windvaan. Heerlijk zo’n mechanische pilot, altijd eenvoudig te herstellen. Ook een leuk incident was de vliegende vis. Dinsdag 14 december om 03.30 lag Willem in de kajuit te pitten in zijn slaapzak die een beetje opengeslagen was vanwege de warmte. Op dat moment vloog er een vliegende vis door het open hoofdluik naar binnen precies in deze slaapzak. Willem wordt langzaam wakker met een flapperende stinkende vis onder in zijn slaapzak. Eerst dacht hij dat het een vogel was maar alras probeerde hij deze glibber uit zijn slaapzak te werken en ook Gijs die op de andere bank lag te slapen werd wakker van het geklapper van de inmiddels op de kajuitvloer belande redelijke grote vis. Later in het ARC SSB net is Flying Swan omgedoopt tot Flying Fish. We boeken via het thuisfront de vluchten van Gijs en Sacha om naar een later tijdstip. Martine en de vrouw van Gijs, Ingrid gaan deze week heerlijk genieten van het resortje waar zij verblijven ,van zwembad en strand. Sacha vliegt de 18 de in. Wij plannen aan te komen op zaterdag of zondag einde deze week.. We hopen op zaterdag middag dan kunnen we nog naar het eind feest van de ARC wat een mooie happening zal zijn en ook leuk om iedereen weer te ontmoeten. We vieren op dinsdag 14 december het nog 500 mijls te gaan feestje met een heerlijk diner alweer vervaardigd door onze kombuis muis Gijs. Zo af en toe krijgen we bezoek van dolfijnen wat steeds een prachtig gezicht is om deze dieren rondom je boot te zien spelen en zwemmen. Eindelijk gaan de mannen deze week vissen. Uit het achteronder wordt de dikke nylon vislijn getoverd en de in Las Palmas gekochte lokaas moet de rest doen. Van de andere schepen horen we de ene na de andere spectaculaire vangst. Ja hoor na 15 minuten op beet. Een enorme dorado van 125 cm hangt aan de lijn. Langzaam halen we hem binnen en na een moeizaam gevecht belandt hij op het achterdek. Twee ferme klappen met de lierhendel en het fileren door Rob kan beginnen. Na een uur liggen drie heerlijke moten in de pan en de volgende dag eten we ook nog een fantastische paella van deze jongen. We horen over de radio al steelband muziek van de eilanden en verlangen naar een lekkere rumpunch aan een mooi palmenstrand. De squalls zijn nog steeds talrijk dus oppassen geblazen en op vrijdag 17 december geven we voor de laatste keer onze positie door aan de ARC en onze ETA zaterdag om 12.00 uur UTC. In de vroege ochtend van zaterdag zien we in de verte de toppen van St.Lucia en Martinique. Tussen deze eilanden komt de ARC fotograaf al in zijn rubberboot ons fotograferen, we scheuren met een mooie wind om de Noord kant van St Lucia en om Pigion Island en finishen in de baai van Rodney. Later kopen we van Tim Wright de Arc fotograaf 74 spectaculaire foto’s van de zwaan. Op twee foto’s zien we tot onze grote verassing de echte reden van de lage dagafstanden. Het gehele onderwaterschip is aan de achterzijde geheel begroeid met bijna 1,5 cm lange eendenmosselen. Ongelofelijk hoe snel deze beesten zich hechten en groeien aan een toch varende boot ondanks de anti fouling. Dat wordt weer schrapen of uit het water voor een verse laag anti fouling. Na de finish varen we de lagune van Rodney Bay Marina in en daar op de steiger zien we met toeters en ballonnen de meisjes staan met alle andere Nederlandse ARC zeilers. Een fantastische aankomst en ontvangst. De ARC organisatie stond er ook met koude rumpunch en bier en met een mooie mand met lokale vruchten en drank. Heerlijk om zo ontvangen te worden en wat een weerziens met Martine, Ingrid en Sacha.
De ARC crossing duurde vanwege het uitblijven van een echte passaat voor de gehele vloot een week langer en wij hebben er nog langer over gedaan vanwege de tussenstop op de Cabo Verde, twee dagen en de mooie onderwaterflora onder het schip. De vorige ARC in 2004 , 19 dagen met de vorige eigenaar hebben we helaas niet gehaald. 27 dagen waarvan 25 dagen op zee waren lang maar het waren 27 dagen genieten van deze mooie oceaan, luchten, en sterren hemel. Ik had geen betere twee maten kunnen hebben voor deze overtocht dan Rob en Gijs. Geen onvertogen woord is gevallen en de twee makkers hebben ook enorm genoten van dit avontuur.
Mannen Bedankt!!!
Week van 20 december tot 26 december.
Zaterdag avond is er de prijsuitreiking en daarna onder begeleiding van steelband klanken hebben we met alle ARC medezeilers een geweldig feest met barbaque tot in de vroege uurtjes. Moe en voldaan tuimelen we onze kooi in om voor het eerst sinds een maand een ongestoorde nachtrust te ondergaan.
We genieten enorm van een stil liggend schip in deze prachtige marina, de wasmachine hier draait op volle kracht, overal in de marina zijn terrasjes en regelmatig bevinden wij ons daar ergens en kletsen met iedereen bij over het afgelopen avontuur. Gijs en Ingrid delen het vooronder en Rob en Sacha slapen in een hotel en verkennen het eiland. We nemen afscheid van hen en wij zeilen langs de kust van St Lucia naar Marigot Bay een van de mooiste baaien van de Carib. Hier liggen we tussen de palmen aan een mooring en om ons heen andere jachten, wat steelband muziek vanuit de omringende hotels, sávonds flonkerende lichtjes van de hotels en huizen tegen de helling en een concert van de boomkikkers uit de mangrove bossen. Helaas werkt het weer niet mee en blijft het voortdurend regenen. Het weer is ook hier een beetje van slag, echter volgende week wordt het beter. We dineren in een erg leuk restaurantje in de baai en 20 meter van onze tafel ligt de mooie zwaan aan haar mooring te schommelen. We zeilen aan de wind terug naar Rodney Bay en we genieten van een super gezellig kerst diner in The Egde samen met alle Nederlandse zeilers aan een mooi gedekte kerst tafel.. Gijs en Ingrit gaan nog een weekje relaxen in een hotel en dochter Victoria en vriend Mark zijn inmiddels ook aangekomen en samen met hen gaan we twee weken, Mark helaas een week, zeilen rond dit eiland en misschien ook naar Martinique.
Een gelukkig en voorspoedig Nieuwjaar ! ! !
Volgende verslag Januari 2011. |
