Verslag 19 New York 30 juli- Cohansey River New Jersey 12 september 2012
Omdat we New York City wilden bewaren voor wanneer Juliette aan boord zou komen hebben we alleen twee dagen wat gesjouwd door Central Park, Times Square, Broadway en 5th Avenue, ons geamuseerd met de wereld van de Iphone die aan ieders hoofd gekleefd lijkt, en waren we net niet bij het Empire State waar een moordenaar door de politie met 18 kogels werd omgelegd!! Willem is absoluut geen shopper maar hij overwon zichzelf om in de spectaculaire Nikestore een paar nieuwe sneakers aan te schaffen. Natuurlijk kwamen alleen de blauwe in aanmerking(!) maar dat valt hier helemaal niet op. Iedereen loopt op Nikes in alle kleuren van de regenboog, hippe kantoormeisjes, oude mannen, carrièremakers, dametjes etc. s’ Avonds waren we druk met het berekenen van de stroom van de Hudson en nog belangrijker van de East River en het beruchte Hells Gate waar de East River en de Harlem River bij elkaar komen en waar het een heksenketel kan zijn. Het is berucht vanwege de sterke terugdraaiende stroom en grote golven. Zo prudent navigation is vereist en je moet absoluut zorgen dat je stroom mee hebt want die kan oplopen tot 5 knopen en daar kom je zelf dus nooit tegenop zeker niet als een sterke wind door het gat waait. Ank en Dennis van de Bodyguard gaan naar the Great Lakes en wilden die ervaring van de Hells Gate met eigen ogen aanschouwen dus monsterden gezellig aan voor een dagtochtje. Wat een waanzinnig indrukwekkend uitzicht vanaf de East River op Manhattan!! Eerst onder de Brooklyn Brigde, daarna de nog mooiere Manhattan Bridge en Williamsburg Bridge(BMW). Mooi weer en enorme kolken water bij de splitsing waar we met 8,9 knopen doorheen scheurden!!!!
We hadden ons geen voorstelling gemaakt van het water na New York maar tot onze vreugde ontvouwde zich daar een prachtig ruim water met bossen en fantastische mansions. We pikten een mooring bij City Island, het begin van de Long Island Sound, en namen afscheid van de Bodyguard met wie we zo gezellig opvoeren en die we nu wellicht pas in Nederland zullen terugzien!
We voeren twee dagen aan de zuidkant van de Sound om op 4 augustus, enigszins gehaast vanwege een naderende thunderstorm, af te meren in the World Fair Marina tegenover het enorme stadion van de Mets en naast het vliegveld La Guardia. Nou dat naast is echt naast!!! Om de 3 minuten stijgende en dalende vliegtuigen. Boot gepoetst en voorkooi leeggeruimd en om half 5 die kleine opgehaald op het vliegveld. Zooo gezellig. Na het eten kwam het front met veel regen en wind maar we lagen safe aan de touwtjes dus lekker slapen.
Het westelijke gedeelte van de Long Island Sound staat bekend als Gold Coast door de huizen die 19e eeuw vermogende famillies, de Vanderbilts, de Melvilles, de Roosevelts, de Guggenheims etc. bouwden op deze prachtige kust, met spectaculaire uitzichten en waterfront rotsen, als ideale getaway vanuit New York. Wij wreven regelmatig in onze ogen bij het aanschouwen van zo veel multi-million dollar huizen, extreme kastelen , ordinaire, protserige landhuizen met 40 kamers!! Wat doe je ermee? Nou wij genoten ervan en gingen voor anker in Oyster Bay waar net die avond in het gezellige plaatsje de hoofdstraat werd vrijgemaakt voor de wekelijks autoshow. Echt geweldig, de stoere dorpsautobezitter komt aangetuft in zijn afgetunede en strak gepoetste oldtimer, parkeert hem schuin op de straat netjes in de rij en gaat op een stoel naast de geopende motorkap heel semi nonchalant zitten kijken. Wel in de gaten houdend of de limo van zijn buurman niet meer bekijks heeft dan zijn eigen mooiste baby!!!
Omdat het weer toch erg onstabiel is, veel verwachte severe thunderstorms, voeren we maar kleine stukjes iedere dag en genoot Juul volop van de zon, de heerlijke temperatuur, 27 graden en het lekkere zwemwater. Via onze dongel hingen we vol spanning met zijn allen aan de radio voor de live verslagen van de hockey in Londen. Een avond openluchtconcert van een fantastische liveband met veel koper in het dorpje van North Port Harbor beluisterden wij op snel bij elkaar geritselde kartonnen dozen. Wisten wij veel dat iedereen zijn stoelen meenam en zijn tafeltje en de wijn en de kaarsjes!!!!Het was een zoet gezicht, hele families en vooral de bijna omvallende stokoudjes die innig omstrengeld op de slow evergreens als Unforgettable tussen de bomen dansten!!!! Vanwege een aanstormend koufront nog een dagje gebleven en eindelijk eens meegemaakt wat die verkeersborden met het woord FLOODING toch betekenen. Nadat we rondgewandeld hadden in het prachtige groene bosachtige dorp ging het regenen en zaten we lekker aan de lunch in een pub, waar we de enige gasten waren en waar de barkeepster ons entertainde met haar life story van echtscheiding en hypotheek. De regen ging over in stortregen en binnen no time was de dorpsstraat een hele grote snelstromende rivier geworden. Wij nog wat gewacht maar ja we moesten toch terug dus verzoop ik bijna toen ik de stoeprand niet zag en gelukkig aan de arm van Juul net niet werd meegesleurd. Daar sta je dan met je oude moeder die op haar knieen in het water ligt te hikken van de lach!! Hoe lekker is het dan om weer gedroogd aan boord op de bank met thee naar de finale dames hockey te luisteren.
12 augustus lagen we speciaal in Huntington Harbor om Willems 65e ( dank voor alle leuke wensen, mails en sms!!) verjaardag uitgebreid te vieren in het fantastische restaurant Prime waar we pal voor lagen. Opgetut en wel wilden de dames niet met de dinghy en lieten we ons oppikken door de launchboat van de marina om ons 10 meter verder als VIPS te laten afzetten op het pontoon van het restaurant. Wat een feest. Van heinde en verre komt de bevolking van Long I hier naar toe en wij aan een mooie tafel onder de porch aan de garnalen, sushi, asperges met krab etc. (en voor de bejaarde drie keer raden…steak!)
Veel van de moorings in de baaien aan de noordkant van Long Island Sound, in de staat Connecticut, zijn private en behoren aan jachtclubs voor de well to do. Maar zoals we vaak doen ankeren we tussen die moorings en brengen we een bezoek aan de jachtclub waar we, als Nederlander van verre, altijd hartelijk worden ontvangen. Zo ook in Larchmont Bay waar de steiger vloerbedekking heeft! en waar de Vice Commodore van de Private Larchmont Yacht Club erg geïnteresseerd was in onze reis en ons uitleg gaf over de oprichting van de club in 1880 en over de beroemde (oud) leden zoals Kaiser Wilhelm, de Vanderbilts, de Morgans etc. Hij bood ons een drankje aan bij de pool en we mochten het prachtige gebouw bekijken met lambriseringen, veel schilderijen en scheepsmodellen en een mooie bibliotheek.
Op 15 augustus was de grote dag voor Juul om voor de eerste keer Manhattan te zien! Weer terug door de Hells Gate, weer alles goed uitgerekend want we liepen nu 9,2 knopen, erg warrelig water en weinig scheepvaartverkeer. Hoe jammer dat we deze keer de zuidpunt van Manhattan, The Battery, niet konden zien van de stromende regen. Omhoog de Hudson weer op konden er toch weer foto’s gemaakt worden van standje Vrijheidsbeeld en een keer afgemeerd in het boatbasin aan de 79th konden we meteen de tien stappen lopen naar Broadway!!
Je zou het niet verwachten maar op Broadway ter hoogte van de 77th street zijn twee enorme supermarkten. Een niet zo grote front vol met kramen vers fruit en dan binnen een wat shabby ogende kruip door sluip door maxiwinkel met een enorm assortiment. Zo fijn want er moet toch ook gegeten en gedronken worden. Dus vaak na een dagje sjouwen, MOMA, Guggenheim, Frickcollection, Trumptower, Apple Store, Swartz, Rockefeller Centre, WTC Memorial, Wall Street, Barnes & Noble, Central Park, Battery Park, St Pauls Chapel, Ellis Island, Times Square, The High Line, Chinatown, Greenwich Village , Meatpacking District etc. was het met de metro snel naar huis en nog even iets te eten kopen. Erg convenient!! Na de cultuur was er natuurlijk ook nog ruimte voor een exiting shopje her en der. De schipper had het damesprogramma alras in de gaten en had dan andere belangrijke dingen te doen zoals een bezoek aan de New York Yacht Club, midden op Manhattan, dus niet aan het water?? waar hij het gedaan kreeg om onder supervisie van de secretaresse toch een blik te werpen op de, niet voor publiek bestemde, fenomenale, wereldbekende verzameling scheepsmodellen. Ieder zijn ding he?
Juliettes vriendin uit Boston, Margriet, kwam haar verjaardag vieren in New York dus hadden we een heuse party met haar vrienden aan boord. Lekker drinken en eten en veel lachen, daarna moest het gezelschap nog volop genieten van het NYse nachtleven terwijl de oudjes de boel opruimden en blij waren dat de spruit ergens bleef logeren en zij niet in plaats van zoals vroeger met opengesperde ogen tot 6 uur hoefden te liggen luisteren of je kind al thuis komt!!!
De volgende dag met die brakke teckel toch cultuur in het MOMA waar Willem tegenwoordig kaartjes koopt voor 2 seniors (boven 65)! Kijk hem is het duidelijk aan te zien maar ik houd me wat schuil bij de kassa want dat zou men NOOIT geloven natuurlijk haha. Juul komt binnen met korting op haar “collegekaart”, haar NS abonnement met foto!
Op Times Square gingen we met zijn drieen in de rij voor de Ticket Box voor musical kaartjes. Het is jammer dat de nieuwste musicals al maanden van tevoren zijn uitverkocht dus gingen Juul en ik naar Mama Mia omdat we dan alle liedjes konden meebrullen!! Leuke gesprekken en tips van Amerikanen in de rij, waar je toch wel een anderhalf uur instaat. De laatste avond van Juul liepen we over de High Line, vroeger een treinviaduct boven de stad waar ze een schitterend wandelpad met houten vlonders hebben gecreëerd met aan weerszijden groene aanplant ontworpen door een Nederlandse tuinarchitect. Je loopt van de 43e street naar de Gansevoort street in het Meatpacking District wat vandaag de dag de hipste plek in New York is en waar iedereen, ook al is het dinsdagavond er opgedoft bijloopt alsof het partytime is!! Ja natuurlijk zagen we een VIP!! Tara Banks, in ieder geval Juul zag haar en ik nog net van achteren toen we heerlijk buiten aan het eten waren in het Spicecenter. Wij vinden het een feest om met 25 graden buiten op een terras te eten met uitkijk op een levendig plein terwijl al die Amerikanen binnen in een groot vol restaurant ongezellig zitten te bevriezen in de airco!
Op 22 augustus brachten we Juliette en haar vriendin Eek naar Chinatown waar de dames voor $15 dollar met de bus in 4 uur naar Chinatown Boston reisden waar ze nog een heerlijke week hadden met Margiet in Massachusetts en Rhode Island.
Wij sjouwden nog twee dagen verder totdat we op 24 augustus voor de Apple Store konden huggen met John en Claudette die met 2 zoons hier een rondreis maken! Heel gezellig geborreld aan boord en heerlijk gegeten op Pier 17 waar je s’avonds een fantastisch uitzicht hebt op de Brooklyn Bridge.
Toen we dan eindelijk wilden vertrekken uit onze zo gezellige edoch met some rocking and rolling gepaard gaande 79th marina was het inmiddels laag tij en liepen we vast in de haveningang haha. We moesten een paar uur wachten en tegen onze berekeningen in met tegenstroom de Hudson weer af richting Great Kills Harbor op Staten Island. Door een heel smal kanaaltje ligt een prachtig aan alle kanten beschermde baai waar we heerlijk voor anker in de zon twee dagen gingen relaxen en afkicken van alle drukte in New York. Gezellige boel daar met veel mensen aan boord van hun boten en wederom een zeer hartelijke ontvangst op de private Richmond County Yachtclub waar de goe gemeente lekker aan de bar hing en zich te goed deed aan de lekkernijen van de vrouw van de Commodore die de keuken bestiert. Een koele Sauvignon Blanc en Wifi wat wil je nog meer.
Van Great Kill Harbor is het maar drie uurtjes varen door de Raritan Bay naar Atlantic Hightlands op New Jersey waar we voor New York ook gelegen hebben, een klein maar prachtig tochtje in het licht van de opkomende zon. We bleven er 3 dagen voor anker en het valt op dat de “snowbirds” aan het ontwaken zijn. Er liggen nu met ons wel 7 boten voor anker, Canadezen, Amerikanen allemaal klaar voor een grote reis. Het geeft wel een dubbel gevoel wanneer die glanzend gepoetste, afgetunede volledig voorbereide, tot de nok toe gevulde schepen aan jou hun plannen vertellen. Heerlijk naar Florida, de Bahama’s, de Carribean of naar Zuid Amerika voor de winter. Ze kijken ons een beetje meewarig aan dat je zo gek bent om op dit moment je boot achter te laten om naar een Nederlandse winter te vertrekken. We hebben wel met de gedachte gespeeld om………………..!!!
Op 29 augustus was het tij goed en de wind nog beter dus vertrokken we voor het laatste lange stuk 70 mijl zuidwaarts over de Atlantische Oceaan naar Atlantic City. Bye Bye Verano Bridge, Bye Bye Manhattan en om de hoek bij Sandy Hook, zeilend en motorzeilend naar het Las Vegas van de Oostkust. Al vanaf 20 mijl zag je de enorme gebouwen, we arriveerden om 20.00 en moesten in het donker onze weg op de plotter naar de ingang zoeken om voor de brug een ankerplekje te vinden. Overal lichtreclames, bewegende beelden op enorme hotels, zeker wel 6 keer de verlichte naam van meneer Trump op de casino’s!! De Tai Mahal, de Showboat, Ceasars Palace etc. wat een fake wereld. Ik had er wel een dagje willen rondkijken en voor $10e de “ eat as much as you like experience” willen mee maken maar zoals vaak moeten we ons richten naar het weer.
Overmorgen draait de wind naar de zuidwest dus genieten wij nu nog van een prachtige dag met noordwestenwind zeilend langs de drukke stranden van New Jersey naar Cape May. Dit is onze laatste stop voordat we naar de werf gaan op de Cohansey River dus we namen het er nog maar eens een paar dagen van. We varen eerst naar de marina bij Te Old Wharf om de tank vol te maken en ik kan even snel internetten van de marina want op de ankerplaats is geen verbinding. We gaan weer ankeren voor het gebouw van de Coastguard en liggen voor het drill boot camp, van de opleiding coastguard dus we worden verblijd met regelmatig geschreeuw van zich afbeulende cadetten en de officiele procedures van reveille met volkslied en het strijken van de vlag met zonsondergang met kanonschot en al.
Cape May is een gezellige badplaats met mooie brede straten, veel groen, met een rondrijdende trolley, enorme stranden waar je tot grote opwinding van de schipper $5 moet betalen om erop te mogen!!!!!, veel toeristen , ijs, parasols en heel veel prachtige “Painted Ladies” zoals de oude huizen uit de 19e eeuw worden genoemd.
Ook hier veel “snowbirds” en we ontmoetten vreselijk aardige, ondernemende Frans Canadezen, Carole en Daniel, allebei leraar die met hun zoon voor de tweede keer een sabbatical hebben en nu naar Guatamala gaan. We fietsten rond onder andere naar het Historic Village Openluchtmuseum wat een aardige indruk geeft van het gebied hier. Ik lees nu het Boek New York, een soort Michener over het ontstaan van de stad sinds 1664 en de verklede mensen in het spinhuis, de smid, de school etc van het museum dragen zeker bij tot de sfeer van de vorige eeuwen. Willem ging op de foto met een rondlopende Moeder de Gans compleet met voorleesboek. It made her day!!!!
Nog even flink wat gesjouw voor de boodschappen voor de eerste dagen want straks bij de werf is er helemaal niets!! Fietsen in de dinghy, 15 min varen naar het dinghy dock van de marina, fietsen naar de opstapplaats van de trolley, dan naar het centrum, lopen naar de supermarkt, 10 plastic tasjes boodschappen, teruglopen, wachten op de trolley, terug naar de fietsen, alles eraan hangen, slingerend terug naar de marina, nog wat ijs inslaan, alles in de dinghy, 15 minuten terug varen, alles uitladen en weer in de boot verstouwen…. AH om de hoek is best wel handig!!! We zijn hier wel precies op tijd, het is de laatste dag van het zomerseizoen, scholen gaan weer beginnen en het is ook de laatste trolleyrit!! Mazzel.
Ons laatste tochtje van 35m over de Delaware River ging met stroom mee voorspoedig en een keer precies op tijd in de Cohansey River voor anker kregen we zoals voorspeld, een restje van de orkaan Isaak over ons heen!!!Heel veel regen, onweer en bliksem. Maar wij lagen lekker veilig aan de koffie met een spannende thriller in de video!!!
De Greenwich Marina is vergane glorie maar heeft een hele grote nieuwe kraan en een mooie prijs om de boot hier achter te laten. Je zou de mensen hier eens moeten zien!! De baas is Hitch een oude brombeer wiens wil wet is, zijn dikke zoon Marvin die als zijn vader niet kijkt de baas speelt, de met paardestaart getooide alleskunner Harry die als 4 jarig jongetje aan boord van de boot van zijn grootouders woonde en tot zijn 15e met hen 2 keer de wereld rondzeilde, de broodmagere Thelma ( voor wie de film kent zei ze meteen I’m not as stupid as she and Louise!!!), die op de office werkt en zich dood verveelt de hele dag, de racistische ouwe bul Griffie die hier de hele dag op een stoel zit en om de 5 woorden het f woord gebruikt en zegt dat ze alle blacks en Mexicans moeten afschieten!!!!!haha. We lachen hier wat af en zijn dikke maten geworden.
Ik zei net tegen Willem nou ik denk wel dat het wat saai wordt een hele week hier, en toen stonden ineens ene Abe en Bonnie op de steiger. Kletsje, aan boord, borreltje, je kent het wel. Hij is dus gewoon Appie Bakker uit Kinderdijk en woont hier al zijn hele leven. Abe heeft ook een boot en zeilidealen en volgens Bonnie is hij totally pumped up door ons verhaal en ze lopen hun benen onder hun lijf vandaan om het ons naar de zin te maken. Bij hen thuis eten met de tv aan, alles groot, huis, ijskast, auto, tvscreen, maar erg gezellig. Ze zijn farmers dus we kregen een rondrit over de 40 acres landerijen en langs alle huizen van de familie want iedereen woont hier op korte afstand van elkaar. Dat is maar goed ook want er is niets te doen, dode plaatsjes, geen industrie dus weinig werkgelegenheid, veel vervallen huizen waar Mexicanen in gaan wonen die wel op het land willen werken!!! Met Bonnie naar de supermarkt en zij samen met ons uit eten in het Bait Restaurant zonder licentie!!!
Na 2 dagen nog genieten van de laatste daagjes op het water in de marina gingen we met de kraan op de kant. We werkten hard aan de boot, de schipper buiten en de kombuismuis binnen, zoals het hoort. Olie verversen van de generator en de motor, antivries, zeilen eraf en drogen en opvouwen, bijboot en buitenboordmotor opruimen, onderwaterschip afspuiten, dek leeghalen en binnen spullen uitzoeken, wassen, poetsen, voorraad opruimen etc etc. Je hebt er gewoon een week voor nodig.
Ons Amerikaanse gastenvlaggetje gaat rafelen dus tijd om te gaan! Tassen gepakt, een laatste toer met Abe over zijn enorme aardappelvelden, een dikke hug voor deze ontzettend gastvrije mensen, een bye bye voor Hitch en zijn kornuiten, Mario van de Marina brengt ons naar Philadelphia….
Volgend voorjaar gaat de boot via de Azoren terug naar Europa.
Dit was het laatste verslag van bijna twee en een half jaar zeilen (inclusief 4 maanden hurricane seizoen op de wal in Trinidad) Zierikzee – New York van de Flying Swan. Wat een tijd, wat een mooi leven, wat een ervaring, wat een mensen, wat een schip en wat een captain!!!!
Maar het gras is altijd groener is aan de andere kant en wij hebben op ons gras een erg leuke familie, kleine Hidde en gezellige vrienden rondlopen dus is het ook mooi zo!
See you all!!!
Martine en Willem
