Verslag 18 Porthsmouth 27 juni – New York 29 juli 2012
Vanuit Portsmouth Virginia vaar je zeker 10 mijl de industriële/naval haven uit voordat je in de Chesapeake Bay bent. Een enorme Amerikaanse Naval vloot met vliegdekschepen, bevoorradingsschepen etc etc overal beveiliging, politiebootjes een drukte van jewelste. Meteen geankerd in de Mobjack Bay op de East River en eindelijk weer eens gezwommen want het is bloedheet. Het water is nooit meer zo blauw als in de Bahama’s maar gelukkig minder bruin dan in de ICW. In Deltaville gingen we de boatyard checken waar we wellicht de FS van de winter op de kant willen zetten. Zag er eenvoudig maar goed uit met een grote kraan en een mooie prijs voor de opstal dus dit is een kanshebber. We ontmoetten daar de Canadese Alida met Nederlandse voorouders, geeft meteen een band, niet? Zij wezen ons op Little Bay waar we de nacht konden doorbrengen. Zij kwamen daar ook zelf even later aanvaren met hun dinghy met hun eigen drankje in de hand naar onze boot. Gezellig geborreld maar veel enge verhalen over ziekmakende bacteriën in het water!! en het zware weer in de Chesepeake. En bedankt!!
We besloten toch naar Washington te varen. Je moet dan wel helemaal de Potomac River op, 110 mijl, en later weer dezelfde weg terug maar we hebben tijd genoeg. De eerst stop was Herring Creek. Een super smalle, ondiepe ingang en dan ontvouwt zich een prachtige beschutte hoefvormige baai. We ankerden in het midden, waren helemaal alleen en gingen met de dinghy naar het restaurantje van de kleine gezellige Tall Timbers Marina waar we lekker aten en internetten. Zulke vreselijk aardige mensen. Iedereen vindt het erg leuk dat wij helemaal uit Nederland komen en dan met onze geringe diepgang in zo’n klein plaatsje komen liggen. Later hadden we Bodyguard op het netje die in afwachting waren van onweer maar ons VHF radioweerbericht zei niets over ons gebied!! Enfin wij rustig naar bed totdat er om half 12 een klein beetje wind kwam en er BINNEN 15 SECONDEN een enorme storm over ons heen kwam. De Flying Swan maakte 50 graden slagzij naar bak- en dan weer naar stuurboord!!!!!! Gangboorden onder water, alle kastjes open, razende wind, knetterende bliksem, zwaar donderend onweer, slagregens en ineens hoge golven!!! En dan maar gieren van links naar rechts. Oorverdovend lawaai!!! We schrokken ons te pletter en maakten, met de zwemvesten aangegespt, een angstige 45 minuten mee!! Gelukkig lagen we alleen want Willem zag al vanuit de kuip dat we achteruit verder de baai in zakten. NOU NOU NOU is nog veel te zwak uitgedrukt!!!! Na drie kwartier werd het langzaamaan wat rustiger en toen bleek dus dat we aan de andere kant van de baai lagen!!! Niet echt veel geslapen die nacht en de volgende dag hoorden we dat het 70 knopen wind was geweest, windkracht 11. Een plots opkomende tropische storm wat maar een keer in de 100 jaar voorkomt. 15 doden, 3 miljoen mensen zonder stroom en enorm veel schade op het land. Hebben wij weer!!! Veel smsjes trouwens uit Nederland waar deze storm nota bene op het 8 uur jouraal is geweest!
Van de schrik zijn we de volgende dag met heerlijk veel stroom mee 70 mijl!!! de rivier opgevaren naar helemaal tot Washington DC. Het werd alweer dreigend donker, dit Teteringse mutsje alweer in de zenuwen, maar gelukkig trok het over. Geankerd in het Washington Channel, voor de jachtclub en met uitzicht op Washington Monument. Wat wil je nog meer!!!
Hier hoorden we alle verhalen van andere cruisers die de storm hadden meegemaakt!!Iedereen is zich kapot geschrokken en nog steeds erg onder de indruk van zoveel natuurgeweld. We liggen met 7 boten in dit Channel en iedereen komt om de beurt kennismaken en even kletsen, heel gezellig. We hebben nu met de dongel internet en NOAA weather forecast met de buienradar is niet meer uit beeld geweest!!! De rest van de reis hebben we iedere dag het weer gecheckt, ook van anderen hoor je dat. Niemand wil meer zo overvallen worden door zulk noodweer.
In Washington bleven we 10 dagen!!! Niet geheel vrijwillig maar toch ontzettend leuk. Er kwam namelijk een hittegolf, 10 dagen van 38 tot 42 graden en dat zonder airco op de boot. Het was TE warm en het enig wat we konden doen is afkoeling zoeken in de (gratis!) musea waar de airco op volle toeren draaide. Jammer genoeg hadden meer mensen dat idee en was het overal erg druk maar de musea zijn, zo Amerikaans, extreem groot dat het prima te doen was
De musea in Washington zijn gratis! Ene meneer Smithson , Britse wetenschapper , die zelf nooit een voet in Washington heeft gezet, heeft in de 1843 de stad zijn vermogen van $500.000 nagelaten te besteden aan vermeerdering en verbreding van kennis. Het daaruit voorkomende Smithsonian Institution bestaat uit 9 nationale musea waarvan de meesten gegroepeerd zijn rondom de National Mall. Wij zagen het American History Museum, Het National History Museum, het Air and Space Museum, het Hirshhorn Museum (moderne kunst), de National Gallery of Art East and West Building, het Holocaust Museum, het museum van the American Indian en natuurlijk het Capitool met the Library of Congress!! Allemaal even mooi en indrukwekkend.
Meestal bleven we ’s morgens zo lang mogelijk aan boord gewoon in je nakie op de bank liggen lezen, veel ijs en water kopen en dan zo snel mogelijk in een airco ruimte zien te komen. Soms lieten we ons lekker door een taxi ergens afzetten. Tussendoor reden we ook nog een een open trolleybus de stad door en brachten we veel tijd door in de airco lobby van het hotel vlak naast het Washington Channel, lekker lezen en skypen. De hele stad heeft extra maatregelen genomen om de mensen tegemoet te komen met deze hitte Je mag bijvoorbeeld je flesje water meenemen in het museum. Je moet dan wel eerst onder de ogen van de security een slokje eruit nemen!!! Na maanden cultuur arm geleefd te hebben kregen we hier zo’n heerlijke BOOST dat we er weer even tegen kunnen haha. .
Erg Amerikaans voor ons is bijvoorbeeld dat George en Carolyne om 20.00uur langszij komen terwijl wij zitten te eten en vragen: “Do you like some company?”. Nou daar kun je geen nee op zeggen dus aan boord. Waarna de tas opengaat en er drank en een volledige aangeklede borrel bij ons op de tafel wordt uitgestald???!!! Wij waren al aan de yoghurt toe dus nipten wat aan onze wijn en namen voor de vorm een olijfje!! Hahaha. Maar George is een niet onaantrekkelijke! marinier met leuke verhalen en nu eens geen tatoo maar een zeer detonerende opvallende enorme ring met steen, dus werd het toch nog gezellig. Achteraf leerden we in het Naval museum in Anapolis dat iedere marinier( en iedere university ganger) zo’n enorme jaarring draagt.
Het was jammer dat het zo warm was, we hadden zo graag willen fietsen in Washington. De stad is enorm uitgestrekt, je loopt je benen onder je lijf vandaan. We aten een avond heeeel gezellig bij mijn nicht Helen en haar dochter die in het schattige deel Georgetown wonen. Zij namen ons ’s avonds laat nog mee naar de Memorials waarvan het enorme Lincoln Memorial verlicht echt een fantastische indrukwekkende aanblik geeft. Op de trap van het Memorial hield Martin Luther King zijn bekende rede, I have a dream! Aangrijpend was het Vietnam Memorial als eerbetoon aan de 60.000 slachtoffers van de oorlog wiens namen zijn ingegraveerd en het Memorial van WOII.
Op de 4th of July lagen wij natuurlijk eerste klas in het Channel. Er kwamen allerlei bootjes om met de hele familie en gezellige drankjes en hapjes naar de fireworks te kijken. Wij hadden Willems neef Floris met vriendin aan boord. Meteen na afloop van het schitterende vuurwerk kwam er, met dit extreem warme weer, weer een dangerous thunderstorm warning dus was iedereen snel vertrokken en werd het geen dronkemansbende zoals wij hadden gehoord. Gelukkig is zo’n thunderstorm erg plaatselijk en ontsprongen wij de dans.
Op 9 juli werd het iets koeler zo’n 32 graden. We deden veel boodschappen met ons bejaardenkarretje bij de mooie supermarkt op loopafstand en gevuld met liters water en appelsap gingen we de volgende dag weer met 34 graden en zonder wind! op de moter naar Colonial Beach. Een saaie lange warme dag en omdat er weer zwaar onweer aankwam legden we de boot om 19.00u clandestien aan een mooie steiger waar we heerlijk aten in de prachtige zonsondergang. Hoe afwisselend is ons bestaan! De volgende dag voeren we weer tegen de stroom in naar Smiths Creek, waar we eerst voor een vermogen tankten, met supersnel internet van de marina alle mail doornamen ( NOAA weather checkten!) en daarna gingen ankeren in een wonderschone kleine kreek, omringd door veel groen, met reetjes op de oever en vogels in de bomen!!! ‘s Avonds volop vuurvliegjes in de struiken en ook aan dek wat een raar gezicht is. De Potomac River uit konden we zelfs een beetje aan de wind zeilen naar het begin van de Chesapeake River, Solomons Island, echt een boatcenter, waar we weer eens in een ouderwetse cruisers Tiki Bar terecht kwamen en ons tegoed deden aan spare ribs met frites!!! Zoooo lekker en jaaaaa zoooo slecht.
3 Dagen lagen we in het weliswaar toeristische maar schattige historische zeilersplaatsje Annapolis. We lagen in het midden van het nautische gedoe vlak voor het centrum aan een mooring en keken onze ogen uit. Koffie drinken bij het stadsdock waar hele grote lelijke motorboten liggen met opgefokte mensen aan boord met drankjes en keiharde muziek die de hele dag hun best doen om op te vallen voor het langs slenterende gewone volk. Dit dock wordt ook wel EGO ALLEY genoemd hoorden wij van een local! Een bezoek aan de US Naval Academy is hier onvermijdelijk. Een enorm complex met indrukwekkende grounds met parkachtige uitstraling en enorme bomen. We pakten meteen het appel mee van de 1500 cadetten die hier een 4-jarige opleiding volgen. In de Pebble Hall was het fantastische Naval Academy Museum gevestigd met historische schatten, schilderijen de geschiedenis van de zeemacht, de ontwikkeling van de US Navy, de beroemde oorlogsvlag “Don’t give up the ship”, etc etc. Maar bij binnenkomst had ik het al meteen helemaal gehad met weer een museum met boten en terwijl mijn kapitein zich likkebaardend bij de afdeling scheepsmodellen stond te vergapen keek ik naar een interessante film over de aanslag op Pearl Harbor met naast mij, je gelooft het niet, vier Japanners!!!!!!Jammer dat ik niet kon verstaan wat ze te melden hadden.
Voor informatie over een nieuw gebied maken we gebruik van de site activecaptain.com waar iedereen info op kwijt kan. We kenden Baltimore eigenlijk alleen als industriestad maar uit de verhalen op de site bleek dat de stad de laatste jaren reuze zijn best om het wat meer allure en uitstraling te geven om toeristen te trekken. Nou dat lukt prima. Wij lagen MIDDEN in de stad met nog 2 andere boten zo maar voor anker tussen de wolkenkrabbers. Naast ons het bassin van de waterfietsers, echt stadslawaai met auto’s, sirenes en generatoren, prachtige architectuur van het Aquariummuseum en het kantoren waterfront en een prachtige Barnes en Nobles boekwinkel in een oude powerplant, de schoorstenen staan er nog in. Deze boekwinkel is een “beleving”en voor de Bredanaars, good old meneer Kreijns, boekhandelaar, zou zich in zijn graf omdraaien bij zo’n heftige uitstalling van literatuur! Wel weer 40 graden!!! Het is de heetste zomer sinds jaren!!! Hebben wij weer! Ja dan zit er niets anders op dan aan de witte wijn en aan de crabcakes onder de parasols in de schaduw in een prachtig seafood restaurant aan de waterkant. Je moet toch wat met die hitte. Leuke gratis bussen om door de stad te rijden. Er is in het centrum niet echt veel te zien maar de bus komt langs een grote super en dat is voor de dagelijkse boodschapjes wel weer erg handig. Lopen is veel te warm!!
Na Baltimore ontmoetten we de Bodyguard weer 2 dagen in de Fairlee Creek en in de Sassafras River. In de Turner Creek werden we verrast door eindeloze velden eigenlijk woekerende waterlelies!!! Nog steeds heel warm 42 graden en dus heerlijk kunnen zwemmen maar ook iedere avond weer waarschuwingen voor dangerous thunderstorms! Soms valt het mee soms valt het tegen maar dit extreme weer maakt het geheel wel een beetje stresserig.
Op 20 juli voeren we naar het noorden van de Chesapeake River naar het Chesapeake- Delaware Canal om op de Delaware River te komen. Zie weer iets anders: frisjes 22 graden, veel wind, pal tegen, en veel hoge golven. Door het Canal varen was leuk wel met veel bewolking en regen en een keer aan de Delaware kant stond er een puist wind en voeren we met gereefd grootzeil en de kleine fok met stroom mee met windkracht 6 met 8,8 knopen stroomafwaarts naar de Cohansey River. Het is toch altijd wat maar we konden in ieder geval ZEILEN. Omdat er zoveel wind stond zijn we de Cohansey River 6 kronkels helemaal opgevaren totdat we bij een heel klein plaatsje Greenwich kwamen. Zo schattig, een kleine werf en wij lekker aan een gammele steiger maar in ieder geval alle touwtjes vast met deze buien en bewolking. Het scheelt 20 graden met Baltimore!!! Zulke aardige mensen, zo vaak komen er geen buitenlandse boten de hele rivier opgevaren. Iedereen kwam kletsen, we kregen fruit en mais van een boerin en hebben op de fiets het prachtige landschap verkend.
Zo ontdekten we een aardige boatyard ook met goede voorzieningen en een mooie prijs om de boot achter te laten. We kunnen kiezen waar we onze zwaan laten overwinteren. We bleven een extra dagje en aten ontzettend gezellig in het Baitbox (aasdoos haha) Restaurant met toevallig ontmoette Nieuw Zeelanders, Robert en Sandra. Het restaurant had geen licentie dus je mocht je eigen wijn meenemen ,dat ging er wel in natuurlijk. Zo’n leuke avond gehad en zo gelachen met wildvreemden, bijzonder is dat toch! We zullen elkaar nooit meer zien.
Dat was de laatste stop in de Chesapeake Bay en we gaan op 22 juli 40 mijl de baai uit en de Atlantische Oceaan op naar Cape May. Het kost hier erg veel tijd om de stroom precies te berekenen. Het is niet zo afgaand water stroom mee en andersom. De baaien en de oceaan werken soms elkaar tegen en je moet precies weten wat je doet om niet tegen de stroom in je doel niet meer te kunnen halen voor donker of voor het keren van het tij. Dus gidsen lezen, stroom op de plotter bekijken etc etc. Alles was goed berekend en we rondden de hoek bij Cape May keurig met stroom mee vlak langs de kust. Leek wel Terschelling met veel mensen op het strand. Eigenlijk hadden we hier wat willen blijven maar de weersberichten voorspellen niet veel goeds de komende dagen tenzij we meteen morgen doorvaren, jammer. Maar zo vertrekken we 23 juli alweer voor 110 mijl naar Sandy Hook vlak onder New York. Gelukkig waren de weersgoden ons goed gezind, 10-15 knopen bakstagwind, een heldere nacht veel lichtjes aan de kust , weinig verkeer, luisterend op de Ipod naar het Oog op Morgen en met sokken en een fleece aan ( voor het eerst sinds 10 maanden en van verre opgediept!) was het 2 uur op en 2 uur af prima uit te houden. Alleen de stuurautomaat werkt niet meer dus moeten we de hele nacht sturen wat een beetje vermoeiend is.
We namen om de hoek bij Sandy Hook een lekkere dikke mooring bij de Atlantic Highlands Yachtclub in jawel, Atlantic Highlands ,15 mijl voor New York. We betalen hier $50 per nacht en dat is peanuts vergeleken bij de New Yorkse prijzen dus we blijven hier een paar dagen heerlijk relaxen. De dinghy blijft aan boord want er vaart hier van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat een prachtige launch/sloep die je ieder moment kan oppikken. We doen dus veel boodschappen, gaan naar de wasserette, naar de kapper etc. Het valt jullie ontegenzeglijk op dat ik zeg WE maar de schipper is tegenwoordig zo gewend aan een leven met huishouden dat hij braaf volgt naar de supermarkt en gezellig zit te kletsen bij George van de wasserette en met Giny van mijn kapper!!!!! Voor de afwisseling gezellig borrelen bij DE tent aan het water The Deck waar je zo goed uitzicht hebt op de vissersboten en op de ferry naar NY die ’s avonds ieder half uur aankomt en steeds 250 mensen in pak en das uitbraakt die in 35 minuten van Wall Street naar huis varen. Hier zaten we helemaal klaar voor een van de enorme tv schermen voor de opening van de Olympische Spelen. Werd het toch niet live uitgezonden!!!! Heel raar!!!Ook hier kregen we een thunderstorm over ons heen met 60 knopen wind maar we voelen ons hier heel veilig achter een enorme pier en aan een stevige mooringboei.
En dan komt D Day!! Zondag 29 juli voeren we met bewolking weg uit de Atlantic Highlands via het Ambrose Channel richting de Verrazano Bridge en de Upper Bay en New York Harbor!!! Spannend was het zeker. Gelukkig kwam bij de enorme brug de zon door en toen we langzamerhand bij het Statue of Liberty in de buurt waren was het picture time. Dus zette de schipper zomaar zijn maatje met alle fototoestellen, onder enig protest, onverhoopt in de dinghy, zonder motertje, en voer van haar vandaan richting The Grand Dame. Getver met gevaar voor eigen leven tussen de aansnellende ferries, politieboten, vrachtverkeer en speedboten dobberde zij daar eenzaam en alleen op de golven. Gelukkig zijn de plaatjes mooi gelukt want dat doet zij geen tweede keer meer!!!
Zo onder het Vrijheidsbeeld varen is erg indrukwekkend en alhoewel ik doorgaans nauwelijks toeristische info geef en wij allemaal weten dat Amerika echt niet altijd het land met de gouden bergen betekent, wil ik jullie om het prachtige en majestueuze beeld tot haar recht te laten komen de volgende inscriptie in de voet van het beeld meegeven:
“Give me your tired, your poor,
Your huddeld masses yearning to breathe free,
The wretched refuse of your teeming shore.
Send these, the homeless, tempest-tost to me,
I lift my lamp beside the golden door!”
Indrukwekkend dus en zo ook de skyline van Manhattan wanneer je er, zo klein als je bent, langs vaart. Meteen zoek je de niet meer bestaande Twin Towers en kun je het jezelf niet voorstellen dat daar zomaar twee vliegtuigen in gevlogen zijn!!!!! Het is best moeilijk een goede ligplaats in NY te vinden. De marina’s aan de kant van Manhattan zijn onbetaalbaar als je er al wil liggen, ze worden het St Tropez van NY genoemd, nou dan weet je het wel. Aan de andere kant zijn wel mogelijkheden maar dan moet je steeds met de ferry of trein naar Manhattan toe. Dus op de snel stromende Hudson River opgevaren tot de 79th Street waar het Boat Basin is. Een kleine shabby marina, ook duur maar wel OP Manhattan. De meeste mensen gaan hier voor $30 aan een mooring liggen maar dat gaat maar tot 40 foot dus zijn wij te groot!! Gebeld met de harbormaster en konden we naar binnen naar een plekje aan een steiger!! Prima wel wat swell maar dat is voornamelijk overdag door het verkeer op de rivier. Daar liggen we nu te genieten van het feit dat de Flying Swan op eigen kiel zomaar naar THE BIG APLLE is gevaren!!!!! De Bodyguard treffen we hier ook weer dus veel borrelen en frites eten!
5 augustus komt Juliette en varen we met haar naar the Long Island Sound en terug naar Manhattan. Na haar vertrek varen we terug naar de Chespeake Bay om de boot ergens op de kant te leggen voor de winter.
Heel veel liefs Martine en Willem
